تاثير 8 هفته فعاليّت بدني منتخب بر تعادل ايستا و توان هوازي بيماران زن ديابتي نوع 2

Effect of 8 weeks of selective physical activity on static balance and aerobic capacity in female patients with type 2 diabetes

زمينه و هدف : ديابت، اختلال متابوليك مزمني است كه درنهايت، منجر به تحميل عوارضي از جمله عوارض عصبي كه باعث كاهش حس عمقي و تعادل و عوارض قلبي- عروقي مي‌شود. فعاليت جسماني در برنامه‌ي روزانه بسيارحايز اهمّيّت بوده و موجب بهبود حساسيّت به انسولين مي‌شود. اين پژوهش با هدف بررسي تاثير فعاليت بدني منتخب بر تعادل و توان هوازي بيماران زن ديابتي انجام‌شد. مواد و روش‌ها : دراين تحقيق نيمه‌تجربي از بين زنان مبتلا به ديابت نوع 2، تعداد 17 نفر براساس معيارهاي تحقيق به‌روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه تمرين (سن 7/3± 51/4 سال و تعداد 8 نفر) و كنترل(سن 9/ 4 ± 55/7 سال و تعداد 9 نفر) قرارگرفتند. گروه تمرين، 3 جلسه‌ي يك ساعته در هفته به‌مدت 8 هفته به فعاليت بدني منتخب پرداختند و گروه كنترل، به زندگي معمول خود بدون فعاليت بدني منظم ادامه دادند. دراين پژوهش، از تست لك لك براي سنجش تعادل ايستا و تست 6 دقيقه راه‌رفتن براي ارزيابي توان هوازي استفاده‌شد. تحليل داده‌ها به‌كمك نرم‌افزار SPSS 16.0 با استفاده از تحليل كوواريانس و در سطح معناداري كمتر از 0/05 انجام‌شد. يافته‌ها: اختلاف ميانگين داده‌هاي تعادل در پيش‌آزمون و پس‌آزمون گروه تمرين نسبت به گروه كنترل معنادار نبود، اما ميانگين مسافت راه رفتن در گروه تمرين افزايش معناداري نسبت به گروه كنترل داشت. نتيجه‌گيري: يك دوره فعاليت بدني منظم، مي‌تواند بر استقامت هوازي بيماران ديابتي نوع 2 تاثير داشته‌باشد و بر تعادل آنان تاثير معناداري ندارد.

Background: Diabetes is a chronic metabolic disorder that leads to some of complications such as nerve damage that decrease proprioception sense and balance and cause cardiovascular disease. Physical activity is very important in daily schedule and improves sensitivity to insulin. The aim of this study was to investigate the effect of of 8 weeks of selective physical activity on static balance and aerobic capacity in female patients with type 2 diabetes. Material and Methods: This quasi-experimental study was carried out on 17 women with type 2 diabetes. The subjects selected according to investigation items and accessible sampling method. They were assigned in two experimental (age=51.4±7.3, n=8) and control (age=55.7±4.9, n=9) groups. Experimental group underwent three sessions of one hour selected exercise per week for 8 weeks. Control group did not participate in any regular exercise sessions. Static balance assess with stroke stand test and aerobic capacity measured with 6 min walk test for all subjects. Data were analyzed by SPSS 16.0 software and ANCOVA (p≤0.05) was administered. Findings: There was no significant difference between mean of balance time between pre-test and post-test in experimental group than control group (P≤ 0.05) but mean of distance was increased significantly in experimental group than control group (P≤ 0.05). Conclusion: A period of physical activity could increase aerobic capacity in type 2 diabetic patients and don’t have significant influence on static balance.