احصاء عقلانيت‌ هاي پايه در فرآيند سياستگذاري عمومي

Deriving basic rationalities in public policy making process

سطوح حاكميتي در امر سياستگذاري خيلي موفق عمل نمي­كنند كه مي­توان يكي از علل آن را بي‌توجهي به عقلانيت­هاي پايه در فرآيند سياستگذاري دانست. هدف اين پژوهش احصاء عقلانيت­هاي پايه در مراحل اصلي فرآيند سياستگذاري مي­باشد. روش انجام اين پژوهش از نوع تركيبي مي­باشد كه طي آن در ابتدا عقلانيت­ها با تحليل محتواي كيفي احصاء شده و سپس ميزان توجه به عقلانيت­ها و اهميت آنها در يكي از وزارتخانه ­ها با استفاده از پيمايش اندازه­ گيري شد. فرضيه اصلي اين پژوهش اين است كه ميزان توجه به عقلانيت­ ها در وضع موجود، با ميزان اهميت آنها (توجه در وضع مطلوب)، تفاوت معناداري دارد و همين موضوع سبب شكست سياست­ ها مي­شود. در نهايت چهار دسته عقلانيت هنجاري، قانوني، تجربي و منطقي در چهار مرحله اصلي سياستگذاري احصاء شد كه با استفاده از تحليل نتايج پيمايش در وزارتخانه مورد مطالعه، فرضيه پژوهش تاييد شد. لذا مي­توان اين غفلت­ هاي اساسي از عقلانيت­ ها در فرآيند سياستگذاري را يكي از علل عدم موفقيت سياست­ ها در عمل دانست.

Governance layers don't succeed in policy making that we can attribute this to inattention to rationalities in policy making process. The aim of this paper is deriving rationalities in whole process. We uses Mixed research methods (thematic analysis – survey),for deriving rationalities and specifying the present and favorite status in attention to this rationalities.. Initial assumption of this research is that there is much difference between attention to this rationalities in present and favorite status. The conclusion of this research indicates that present attention to all of derived rationalities is lower than average but favorite attention to them is upper than average. Also the conclusion indicates that priority of rationalities in present status isn't according to favorite status. So we can know neglect of rationalities in policy making process as one of reason that policies don't succeed in practice.