اثربخشي آموزش مقابله مثبت بر كاهش اعتيادپذيري دانشجويان

The Effectiveness of Positive Coping Program on Reduction of Addiction Potential in Students

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش مقابله مثبت بر كاهش اعتيادپذيري، دانشجويان دختر خوابگاهي بود. روش: آزمون-پسآزمون با گروه كنترل بود. گروه نمونه به اين صورت انتخاب شد كه ابتدا 160 پرسشنامه اعتيادپذيري بين دانشجويان خوابگاه توزيع شد. از اين تعداد 20 دانشجو كه نمره بالاتر از نمره برش در آزمون اعتيادپذيري داشتند، انتخاب شده و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. براي افراد گروه آزمايش، جلسات آموزشي به مدت 10 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقيقه برگزار شد. آموزش مقابله مثبت بر مبناي سه مولفه اصلي روابط اجتماعي،‌ هدف‌گذاري و معنويت و برگرفته از نظريه باب موري بود. بعد از اتمام دوره، پس‌آزمون بر روي افراد گروه آزمايشي وگروه گواه اجرا شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد آموزش مقابله مثبت به طور معنا‌داري باعث كاهش آمادگي اعتياد در دانشجويان مي‌شود. نتيجه‌گيري: آموزش مقابله مثبت در كاهش آمادگي اعتياد دانشجويان دختر موثر است.

Objective: This study aimed to study the effectiveness of positive coping program on reduction of addiction potential in dormitory girl students. Method: The research method was semi experimental method namely: pre test-post test with witness group. In selection of sample, first addiction potential scale administered among 160 dormitory girl students, and 20 of them who were scored higher than cutoff score on addiction potential scale selected and divided to two experimental and witness groups. Experimental group received 10 sessions training which each session was 90 minutes. Positive coping program was based on three components of Bob Murray’s theory namely: social relationships, goal setting and spirituality. After finishing of training Post test were administered in both experimental and witness groups. Results: The results showed positive coping training was significantly reduced students’ addiction potential. Conclusion: The training of positive coping can be affect on reduction of girl students’ addiction potential.