برآورد حداقل معاش در مناطق شهري استان كردستان

Estimating the Level of Subsistence in Urban Areas of Kurdistan Province

مقدمه: فقر همواره به صورت يك معضل جهاني فراروي جامعه بشري بوده است و اندازه گيري آن و نيز راه هاي فقرزدايي در متون اقتصاد توسعه جايگاه خاصي دارد. با توجه به ضرورت و اهميت مقابله با بحران فقر از يك سو و اهميت آن در تعيين افراد واجد شرايط استفاده كننده از برنامه هاي حمايتي و تامين اجتماعي، لازم است فقر را در جامعه اندازه گيري كرد.در اين پژوهش برآورد حداقل معاش و روند تغييرات آن در مناطق شهري استان كردستان، طي دوره 1387ـ1375، مد نظر قرار گرفته است. روش: آمارهاي مورد استفاده شامل داده هاي مربوط به دهك هاي هزينه اي كشور، آمارهاي مربوط به هزينه خانوارهاي شهري استان كردستان و شاخص قيمت كالاها و خدمات مصرفي خانوارهاي شهري كردستان به تفكيك هشت گروه كالايي مي باشد. براي تخمين حداقل معاش مناطق شهري استان از روش حداقل عادات نسبي ( HLES )، و براي تخمين حداقل معاش به روش HLES نيز از تقاضاي سيستم مخارج خطي استفاده شده است. يافته ها: براساس يافته هاي به دست آمده حداقل معاش براي يك خانوار شهري استان در سال 1375 معادل 4880939 ريال يا 9/406744 ريال در ماه بوده، كه اين رقم در سال 1387 به 39555095 ريال يعني چيزي حدود 3296258 ريال در ماه رسيده است. بگونه اي كه نرخ رشد متوسط سالانه خط فقر در مناطق شهري استان طي دوره 87-75 معادل 42/19 درصد بوده است. همچنين در طي دوره 87-75، به استثناي سال 1379 كه گروه مسكن، سوخت و روشنايي بيش ترين سهم را به خود ختصاص داده است، همواره گروه خوراكي ها داراي بيش ترين سهم و گروه بهداشت و درمان داراي كم ترين سهم از حداقل معاش، بوده است. نتايج: نتايج نشان مي دهد هرچند خط فقر طي دوره بررسي شده، ميزان رشد متوسط سالانه اي معادل 19/42 درصد داشته است، در دو مقطع 1378 تا 1379 و 1381 تا 1382 شاهد كاهش آن هستيم.

Introduction: Poverty has always been as a global challenge to the human societies and measuring the poverty and the ways of alleviating or eliminating the poverty are highly important in the literature of development economics. Due to the importance and need of tackling the poverty crisis، in one hand، and the importance of determining the people eligible for receiving the safety and social programs، on the other hand، there is need for measuring poverty at the society level. Method: In this research، an estimation on the subsistence level of poverty and its trend in Kurdistan province urban areas over 1375-1378 has been conducted. The needed data include data on expenditures percentiles، statistics related to urban households expenses، and price indexes of goods and services of the urban areas of the Kurdistan province disaggregated at 8 commodity groups. For estimation of the subsistence level the method of Habit Least Expenditure System (HLES) which is mainly based on the Linear Expenditure System Demand. Findings : According to the findings، the least subsistence for a typical urban household in Kurdistan province in year 1375 is 4880939 Rials per year or 406745 Rials per month، which increased significantly to 3955095 Rials per year in 1387 or 3296258 Rials per month. During 1375-87 the growth rate of annual poverty line in the urban areas of the province was 19.4 percent. Conclusion: During this period، except year 1379 in which housing group had the highest share in the subsistence level، in all the other years food stuff had the highest and health had the lowest share.