نقد كتاب پايان توسعه؛ پساتوسعه گرايي و بن بست هاي پارادايم توسعه

Post- Developmentalism and development Paradigm Impasse

توسعه بعنوان يك مفهوم خاص براي اهل علم در جامعه شناسي و براي سياستمداران و حتي مردم عادي داراي چنان اعتبار و اهميتي است كه مخالفت با آن به شجاعت بالايي نياز دارد. علي رغم اين اهميت و اعتبار، پارادايم توسعه در جامعه شناسي با انتقادات و چالش هاي جدي مواجه است، تا جائيكه امروزه صحبت از بن بست در جامعه شناسي توسعه مي شود. اين مقاله ضمن طرح بن بست هاي متدولوژيك پارادايم توسعه برآن است كه پساتوسعه گرايي با طرح يك چشم انداز جديد راه را براي خروج از بن بست در توسعه مي گشايد. نكته كليدي اين مقاله در بحث از پساتوسعه گرايي انتقال رسالت توسعه از دولت ها و نخبگان به جامعه و مردم است. لازم به ذكر است كه مقاله حاضر برگرفته از نقد و بررسي كتاب «پايان توسعه: مدرنيته، پست مدرنيته و توسعه» مي باشد كه توسط «Trevor Parfitt» استاد دپارتمان علوم سياسي و روابط بين الملل دانشگاه «ناتينگهام» انگلستان به نگارش در آمده است.

Development as a specific concept for scientist and politicians and also for publics have some validity so any resistance againt that‚ need to a great bravery. In spite ,at this validity and important‚ the development paradigm envisage with many critics and challenges‚ so the buzzword at today is impasse in this paradigm. This article propose some methodogical impasses in development paradigm and present that the post-developmentalism go beyond this impasses through new perspectives. The key point at this article in discussion at post-developmentalism is displace the task of development from state and elites to society and people