بررسي تاثير درمان پسخوراند عصبي در توجه پايدار كودكان داراي اختلال كمبود توجه - فزون كنشي

Effect of neurofeedback on sustaining attention in children with attention deficit-hyperactivity disorder

هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير درمان پسخوراند عصبي در توجه پايدار كودكان داراي اختلال كمبود توجه- فزون كنشي است. براي اين منظور 36 نفر كودك (21 پسر و 15 دختر) به عنوان آزمودني انتخاب گشته و تحت شرايط آزمايشي قرار داده شدند. از آزمون عملكرد پيوسته ديداري و شنيداري يكپارچه به عنوان پيش آزمون و پس آزمون براي بررسي عملكرد پيوسته و توجه پايدار استفاده گرديد. بعد از 40 جلسه درمان پسخوراند عصبي تقويت ريتم حسي- حركتي (12-15) و امواج بتا (15-18)، تحليل آزمون T همبسته نشان داد بين پيش آزمون و پس آزمون در كل آزمودني ها تفاوت معنادار وجود دارد (p<0.000) همچنين نتايج تحليل T مستقل بين دختران و پسران تفاوت معناداري را نشان نداد. از اين روي آزمون عملكرد پيوسته ديداري و شنيداري يكپارچه روشي مناسب براي بررسي توجه پايدار در كودكان با اختلال كمبود توجه- فزون كنشي است. همچنين درمان پسخوراند عصبي در افزايش توجه خصوصاً توجه پايدار تاثير دارد و مي تواند به عنوان درماني غير دارويي به كار رود.

Purpose of current study was to investigate the effect of neurofeedback therapy on sustaining attention in children with attention deficit- hyperactivity disorder. In this study، 36 children (21 boys and 15 girls) were selected. For pretest and post-test، integrated visual and auditory continuous performance test was used. After 40 sessions of strengthening the sensory-motor rhythm 12-15 Hz and suppressing 1-8 Hz as well as 22-32 Hz frequency bands، the results of dependent t-test showed significant difference in sustaining attention (p<0.000) whereas there was no significant difference between girls and boys. On the whole، integrated visual and auditory continuous performance test was an effective way to measure sustaining attention in children attention deficit-hyperactivity disorder. Also، neurofeedback therapy as a non-medical intervention improved the continuous performances especially sustaining attention.