بررسي نقش شدت تمرين ورزشي بر غلظت اپلين پلاسما و مقاومت به انسولين در سالمندان مبتلا به ديابت نوع دو

nvestigating the role of intensity of exercise training on plasma apelin concentrations and insulin resistance in elderly patients with type 2 diabetes

مقدمه: هدف اين پژوهش مقايسه اثر تمرينات تناوبي خيلي شديد و تداومي بر غلظت اپلين پلاسما و مقاومت به انسولين در سالمندان مبتلا به ديابت نوع دو بود.روش بررسي: اين پژوهش از نوع كارآزمايي باليني تصادفي است و از نظر جمع آوري اطلاعات، كمي و كاربردي است. در اين مطالعه، تعداد 39 مرد و زن (سالمند ديابتي نوع 2 به صورت تصادفي به سه گروه تمرين تناوبي خيلي شديد (high)، تمرين تداومي با شدت متوسط (cont) و گروه كنترل (ctl) تقسيم شدند. مداخله تمريني سه جلسه در هفته و به مدت 10 هفته روي دوچرخه كارسنج اجرا شد. تمرين hiit شامل 6 تناوب و هر تناوب 4 دقيقه با شدت 90-85 درصد حداكثر ضربان قلب (hrmax) و 3 دقيقه با شدت 50-45 درصد hrmax بود. برنامه تمريني گروه تداومي با شدت متوسط شامل 42 دقيقه با شدت 70 درصد hrmax بود. 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني، خون گيري انجام شد و سطوح اپلين پلاسما، شاخص هاي بيوشيميايي ليپيدي، گلوكز، هموگلوبين گليكوليزه و انسولين پلاسما اندازه گيري شد. آناليز آماري با استفاده از نرم افزار spss ورژن 16 براي آناليز واريانس يك طرفه با آزمون تعقيبي توكي انجام شد.نتايج: آزمون آناليز واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي توكي كاهش معنادار مقاومت به انسولين در دو گروه تمرين نسبت به گروه كنترل نشان داد (0.019 =p). ميزان سطوح پلاسمايي اپلين در گروه high در مقايسه با گروه كنترل كاهش معناداري داشت (0.022= p). آمادگي قلبي تنفسي (vo2peak) در گروه هاي تمريني در مقايسه با گروه كنترل افزايش معناداري داشت (0.008=p). به دنبال 10 هفته تمرين ورزشي سطوح پلاسمايي hdl در گروه هاي تمريني افزايش معناداري داشت (0.022 p =) و در مقابل سطوح پلاسمايي ldl كاهش معنا داري داشت (0.046= p). با وجود اين، اختلاف معناداري بين گروه هاي تمريني وجود نداشت.نتيجه گيري: احتمالا تمربن هاي تناوبي خيلي شديد بر بهبود و تنظيم ترشح اپلين و ساير شاخص هاي گليسمي در مقايسه با پروتكل هاي تمرين تداومي در سالمندان ديابتي نوع 2 تاثير بارزتري داشته باشد

Introduction: The purpose of this study was to compare the effect of high intensity interval training (HIIT) and moderate continuous training on plasma apelin concentrations and insulin resistance in elderly patients with type 2 diabetes. 39 elderly males and females were randomly divided into three groups: high intensity interval training (HIGH), moderate continuous training (CONT) and control (CTL). Methods: This research was a clinical trial; it was informative and quantitative one in collecting information. Training interventions were performed three times per week and for 10 weeks on a bicycle ergometer. The high intensity interval training included 6 intervals and each interval included 4 minutes with 85-90% HRmax and 3 minutes with 45-50% HRmax. The moderate-continuous training included 42 minutes cycling with 70% HRmax. 48 hours after the last training session, blood sampling was performed and plasma apelin levels, lipid profile, glucose, glycosylated hemoglobin, and insulin plasma levels were measured. Results: ANOVA test and Tukey post hoc test showed a significant decrease in insulin resistance in the two groups of training compared to the control group (P = 0.019). The plasma apelin levels in the high intensity interval training group was significantly lower than the control group (P = 0.022). Cardio respiratory fitness (VO2peak) was significantly increased in the training groups compared to the control group (P = 0.008). After a 10-week exercise, HDL-levels increased significantly in exercise groups (P = 0.022) and decreased significantly compared to the plasma levels of LDL (P = 0.046). However, there was no significant difference between the training groups. All the values were expressed as mean± SEM and P < 0.05 was considered to be statistically significant. Conclusion: Possibly in elderly patient with type 2 diabetes high intensity interval training have a greater effect on the improvement and regulation of the secretion of apelin and other glycemic indices compared to continuous training protocols.