مقايسه استحكام باند برشي كامپوزيت به گلاس آينومر تغيير يافته با رزين با كاربرد عوامل باندينگ نسل پنجم داراي حلال هاي مختلف

Comparison of Shear Bond Strength of Composite Resin to Resin-Modified Glass Ionomer Using Fifth Generation of Bonding Agents with Different Solvents

مقدمه: تكنيك ساندويچ يكي از روش هاي متداول در دندانپزشكي است كه در آن گلاس آينومرهاي تغيير يافته با رزين با توجه به مزيت هايي چون آزاد سازي فلورايد و چسبندگي به ساختمان دندان، همراه با ترميم هاي كامپوزيت استفاده مي شوند. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان استحكام باند برشي بين گلاس آينومر نوري و كامپوزيت با استفاده از عوامل اتصال دهنده داراي حلال هاي متفاوت مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي، 80 نمونه گلاس آينومر نوري GC FUJI 2LC آماده سازي شد. در گروه اول بدون استفاده از عامل باندينگ و در سه گروه ديگر با استفاده از عوامل باندينگ Single bond، One step plus و TG bond رزين كامپوزيت به گلاس آينومر متصل شد. پس از يك هفته نگهداري نمونه ها داخل آب مقطر در دستگاه انكوباتور با دماي 37/5 درجه سانتي گراد، توسط دستگاه تست يونيورسال، استحكام باند برشي بر حسب مگاپاسكال اندازه گيري شد. آناليز واريانس يك طرفه و آزمون LSD جهت تحليل داده هاو مقايسه بين گروه ها استفاده شد. يافته ها: بيشترين مقدار استحكام باند مربوط به نمونه هاي باند شده با عامل باندينگTG bond 12/99 مگاپاسكال و كمترين مقدار مربوط به گروه كنترل (5/3 مگاپاسكال) بود. ميانگين استحكام باند برشي در چهار گروه تفاوت آماري معني داري داشت. (p=0/001) نتيجه گيري: طبق نتايج اين مطالعه بيشترين استحكام باند برشي بين گلاس آينومر تقويت شده با رزين و كامپوزيت مربوط به عامل باندينگ TG bond بود كه مي تواند به دليل وجود آب در تركيب باندينگ و اثر آن به عنوان مرطوب كننده گلاس آينومر و به دنبال آن چسبندگي بيشتر كامپوزيت باشد.

Introduction: Sandwich technique is one of the most common methods in dentistry, in which resin-modified glass ionomers are used with composite restorations due to special features, such as fluoride release and adhesion to tooth structure. This study aimed to assess shear bond strength between resin-modified glass ionomer and composite using bonding agents with different solvents. Materials & Methods: In this in vitro study, 80 resin-modified glass ionomer samples (GC FUJI 2LC) were prepared. Composite was adhered to glass ionomer without the use of bonding agent in the first group and with the use of bonding agents in other three groups (single bond, one step plus and TG bond). After preserving the samples in distilled water in incubator at the temperature of 37.5°C for one week, shear bond strength of the subjects was measured using universal testing machine. Data analysis and comparison of the groups were performed using one-way analysis of variance and tukey post hoc. Results: In this study, the maximum amount of bond strength was observed in TG bond group (12.99 Mpa), whereas the lowest amount was found in the control group (5.3 Mpa). Results revealed a statistically significant difference between the groups in terms of mean shear bond strength (P=0.001). Conclusion: According to the results of this study, the maximum shear bond strength between resin-modified glass ionomer and composite resin was related to TG bond. This could be due to the presence of water in the composition of bonding agent, which acted as a moisturizing agent of glass ionomer and led to greater adhesion of composite to glass ionomer.