بررسي اثرات سلولي نارنجين بر پيش گيري از سميت ژنتيكي ناشي از ميفه پريستون بر روي لنفوسيت هاي خون محيطي انسان

Cellular Effects of Naringin in Prevention of Genotoxicity Caused by Mifepristone on Human Blood Lymphocytes

ميفه پريستون يك استروئيد صناعي خوراكي با فعاليت هاي آنتي گلوكوكورتيكوييدي و آنتي پروژستروني است. لذا استفاده از ميفه پريستون درطي دوران بارداري مي تواند براي خانم هاي باردارخطرناك باشد چرا كه منجر به آسيب هاي سيتوژنتيكي و در نتيجه سقط جنين مي شود. تركيبات فلاو نوييدي مثل نارنجين داراي خاصيت آنتي اكسيداني هستند و سبب از بين بردن راديكال هاي آزاد مختلف مي شوند و از آن جايي كه اين تركيب در ايران فراوان است، اين مطالعه با هدف بررسي اثرات سلولي نارنجين در برابر آسيب هاي سيتوژنتيكي ناشي از ميفه پريستون بر روي لنفوسيت هاي خوني با روش ميكرونوكلئوس انجام شد.موادوروش ها:در اين مطالعه تجربي با استفاده از سرنگ آغشته به هپارين ml5 از نمونه خون وريدي از 5 داوطلب مرد سالم و غيرسيگاري تهيه گرديد. غلظت هاي مختلف نارنجين و بعد از آن μg/ml43 از دوز آسيب زاي ميفه پريستون به سلول تزريق شدند. جهت ارزيابي توليد ميكرونوكلئوس در لنفوسيت هاي دوهسته اي مهارشده در سيتوكينز، لام تهيه و با ميكروسكوپ نوري بررسي شد. با استفاده از نرم افزار spss و آزمون anova (posttest:tukey)، مقادير مختلف ميانگين ها با هم مقايسه شدكه p<0.05 به عنوان معني داري دركار آمده است.يافته ها: بالاترين ميزان ميكرونوكلئوس مربوط به گروه كنترل مثبت به مقدار 1/528±17/67 وكم ترين ميزان ميكرونوكلئوس مربوط به گروه نارنجين با دوز 232μg/ml به مقدار 1.33+0.5774 مي باشد (p<0.05). دوز (232μg/ml) نارنجين به همراه ميفه پريستون باعث تغييرات قابل ملاحظه اي در تعداد هسته هاي ميكرونوكلئوس در مقايسه با نمونه بدون نارنجين شده است.استتنتاج: نارنجين يك آنتي ژنوتوكسيك قوي در برابر آسيب هاي ناشي از ميفه پريستون مي باشد. بنابراين احتمالاً مي توان از آن به عنوان يك عامل محافظتي در برابر اثرات سمي ميفه پريستون استفاده كرد.

Background and purpose: Mifepristone is an oral synthetic steroid with antiglucocorticoid and antiprogesterone activities. Therefore, it could be dangerous during pregnancy since it causes cytogenetic damage and, consequently, abortion. Flavonoid compounds such as naringin have antioxidant properties and eliminate various free radicals. Naringin is abundantly found in Iran, so, we investigated its cellular effects against cytogenetic damage caused by mifepristone on blood lymphocyte using micronucleus method. Materials and Methods: In this experimental study, 5ml Venous blood were collected from 5 healthy and non-smokers using heparin syringe. Different naringin concentrations followed by 43μg/ml damage dose of mifepristone were injected to the cells. To evaluate the production of micronucleus in restrained binucleated lymphocytes in cytokine, the slides were prepared and evaluated by optical microscopy. The mean values were compared applying ANOVA test (posttest: Tukey) in SPSS and p<0.05 was regarded significant. Results: The highest frequency of micronucleus was observed in the positive control group (17.67±1.528) and the lowest was seen in the naringin group at 232μg/ml (1.33+0.5774) (P<0.05). Naringin (232μg/ml) with mifepristone led to significant changes in the number of micronucleus nuclei compared to the sample without naringin. Conclusion: Naringin is a potent antigenotoxin against the damage caused by mifepristonethan, therefore, it could be used as a protective agent against the toxic effects of mifepristone.