مقايسه شاخص هاي خشكسالي اقليمي در ايستگاه هاي بارشي ايران

خشكسالي ها از جمله مهم ترين بلاياي طبيعي هستند كه علي رغم تلفات انساني كم، از خسارت هاي اقتصادي و تبعات اجتماعي فراواني برخوردار هستند. خشكسالي ها به سه شكل اقليمي، هيدرولوژي و كشاورزي ديده مي شوند؛ كه نوع اول آن در وقوع و خاتمه انواع ديگر از تقدم و اولويت برخوردار است. تحقيق حاضر خشكسالي اقليمي را مد نظر قرار داده و تاثير بارندگي را بر شاخص هاي اين نوع از خشكسالي ارزيابي كرده است. بدين نحو كه ابتدا آمار بارندگي تمامي ايستگاه ها مورد توجه واقع شد و از بين تمامي ايستگاه هاي موجود، 36 ايستگاه كه داراي آمار هواشناسي كامل تر و معتبرتري نسبت به بقيه ايستگاه ها بودند، انتخاب شدند. سپس از بين شاخص هاي خشكسالي اقليمي شش شاخص rai,siap,pnpi,di,z و spi را برگزيده و خشكسالي هر كدام از ايستگاه هاي انتخابي به وسيله اين شاخص ها تعيين گرديد. در نهايت رابطه تغييرات بارندگي با نتايج هر يك از شاخص ها به وسيله سه روش مورد سنجش قرار گرفت. روش اول تاثيرات مستقيم بارندگي بر شاخص ها، روش دوم سنجش شاخص هاي خشكسالي با روش topsis و روش سوم پهنه بندي ضرايب همبستگي شاخص ها با بارندگي در سطح ايران. در پايان مشخص گرديد شاخص di بيشترين رابطه را با بارندگي داشته و در تمامي پهنه ايران اين رابطه با ضريب همبستگي بالا و به يكسان مشاهده مي گردد.