نقش و جايگاه توسعه فناوري در بعد نظامي قدرت ملي

ارتباط ميان اكتساب و به‌كارگيري فناوري از يك‌سو و قدرت كشور از سوي ديگر را نمي‌توان انكار كرد. تجربيات جنگ جهاني دوم و بسياري از جنگ‌هاي ديگري كه بعد از آن رخ داده است نمايانگر ارتباط مستقيم توانايي‌هاي علمي و مهندسي ملي با قدرت نظامي است. علاوه بر ارتباط مستقيم بين فناوري و قدرت، پيوند يافته‌هاي علمي و مهندسي و شخصيت ملي در ديد افكار عمومي دانش علمي را به قدرت تبديل مي‌كند. تبيين نقش و جايگاه توسعه فناوري در فزوني قدرت نظامي به عنوان يكي از ابعاد مهم قدرت ملي كه در نهايت به ارتقاي آن منتج مي‌شود هدف اصلي اين مقاله است. اين پژوهش از نوع كاربردي بوده و از روش كمي براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده كرده است. تا همبستگي بين متغيرهاي تحقيق را به‌دست آورد. همچنين، براي مطالعه و بررسي پيشينه پژوهش و ادبيات موجود مرتبط با آن از اسناد و كتب و مقالات مرتبط با موضوع موجود در آرشيو‌ها و كتابخانه‌هاي در دسترس و پايگاه‌هاي اينترنتي معتبر بهره‌گرفته شده است. جامعه آماري متشكل از خبرگان و صاحب‌نظران حوزه نظامي و دفاعي و نيز صاحب‌نظران حوزه فناوري و اساتيد دانشگاه‌هاي نظامي مي‌باشد كه تعداد 40 نفر به‌عنوان نمونه آماري به طريق نمونه‌گيري تصادفي انتخاب گرديده‌اند. متغيرهاي اين پژوهش عبارتند از «توسعه فناوري» و «بعد نظامي قدرت ملي» كه توسعه فناوري متغير مستقل و بعد نظامي قدرت ملي متغير وابسته در نظر گرفته شده است. نتيجه نشان مي‌دهد كه بين «توسعه فناوري» و «بعد نظامي قدرت ملي» همبستگي مستقيم و مثبت وجود دارد.