نقش آفريني و ظرفيت سازي دانشگاه هاي نسل چهارم براي توسعه محلي و منطقه اي

با توجه به نقش دانشگاهها و موسسات آموزش عالي در فرايند جهاني شدن و توسعه ملي، منطقه اي و محلي، در اين مقاله عوامل موثر بر توسعه محلي و منطقه اي به ويژه عواملي كه داراي نفوذ قوي تري در توسعه منطقه اي درازمدت هستند، بررسي شده است. در اين مقاله، با استناد به دانشگاه خصوصي WSB- NLU كه حاصل سرمايه گذاري مشترك دانشگاه ملي لوئيز و ويسزا اسكولا بيزنيسو [1] مي باشد، الگوي جديدي از نهادهاي آموزش عالي به نام «دانشگاههاي نسل چهارم» معرفي شده است. دانشگاههاي نسل چهارم، از يك سو، تاثير قابل توجهي بر محيط پيرامون و توسعه محلي و منطقه اي دارند و از سوي ديگر، اين نوع دانشگاهها موجبات تحول و توسعه خود را فراهم مي كنند. اين مقاله، بر اساس معرفي اجمالي پروژه معظم «شبكه نوآوري و انتقال دانش» و «شهر چندرسانه اي» نووي ساكز [2] لهستان تدوين شده است. بر اساس محتواي اين مقاله، دانشگاههاي نسل چهارم فراتر از آموزش، پژوهش و كارآفريني، به مثابه ايجادكننده و فرصت ساز توسعه محلي و منطقه اي عمل مي كنند. از اين دانشگاهها انتظار مي رود كه علاوه بر تحول دروني منطبق با شرايط محيطي، زمينه تحول محيط پيرامون خود را نيز خلق كنند. در حال حاضر، اگر چه در عالم واقعيت، تعداد اين نوع دانشگاهها كم مي باشد، اما كاركرد مسئوليت پذيري اجتماعي و پاسخگويي ايجاب مي كند كه در دهه هاي آينده تعداد دانشگاههاي نسل چهارم در تمامي نقاط سياره زمين افزايش يابد. بديهي است دانشگاههاي ايران نيز نمي توانند و نبايد از اين تحول و دگرگوني شگرف عقب بمانند.