عنوان مقاله :
بررسي تاثير مراقبت هاي پس از خودكشي در نظام خدمات بهداشتي اوليه بر شدت افكار و عود خودكشي افراد اقدام كننده
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Post Suicidal Intervention Guideline in Primary Health Care on Severity of Suicidal ideation in Rural Area
پديد آورندگان :
محموديان، احمد دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي - گروه پزشكي اجتماعي , فروغي، امير دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي - گروه پزشكي اجتماعي , اسحاقي، رضا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي - گروه پزشكي اجتماعي
كليدواژه :
مداخلات پس از خودكشي , مراقبت هاي اوليه ي سلامت , حمايت اجتماعي
چكيده فارسي :
مقدمه: خودكشي سبب عوارض جسمي، رواني و اجتماعي متعددي از جمله نقص عضو و از هم پاشيدن كانون خانواده مي گردد. رها ماندن فردي كه خودكشي كرده است، علاوه بر افزايش احتمال عود خودكشي، به معني تداوم ناهنجاري فرد و خانواده خواهد بود. به نظر مي آيد نظام سلامت بستر مناسبي براي پيش گيري از عود خودكشي باشد ولي آيا با توجه به شرايط موجود، اجراي يك دستورالعمل براي پيش گيري از عود خودكشي موفق خواهد بود؟ در اين مطالعه تاثير ادغام مراقبت پس از خودكشي در سطح اول خدمات بهداشتي درماني بر كاهش شدت افكار و عود خودكشي بررسي شد.
روش ها: در اين مطالعه ي مداخله اي، افراد اقدام كننده به خودكشي بستري شده در دو بيمارستان اصفهان وارد مطالعه شدند. از بين آنان افرادي كه ساكن روستاها يا حاشيه شهر بودند شناسايي شده، به طور تصادفي به دو گروه (46 نفر مداخله و 38 نفر شاهد) تقسيم شدند. راهنماي مراقبت سازمان بهداشت جهاني، ترجمه و متناسب با شرايط ايران اصلاح گرديد (ارزيابي، حمايت، پي گيري) و فلوچارت ساده اي براي مداخله ي بهورز تهيه شد. پس از آموزش كارشناسان بهداشت روان و با هماهنگي شبكه هاي بهداشت و درمان شهرستان، بهورزان يا كاردان هاي مسوول، افراد خودكشي كننده را با ارتباط تلفني و حضوري و بر اساس اصول PHC و با كمك راهنما مراقبت نمودند. شدت افكار خودكشي با پرسش نامه ي استاندارد افكار خودكشي Beck، قبل و 3 ماه بعد از مداخله ي ارزيابي و تغييرات آن در دو گروه مقايسه شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار 16SPSS و آزمون هاي 2χ، Independent-t، Mann Whitney و Ancova استفاده شد.
يافته ها: ميانگين نمره ي شدت افكار خودكشي در گروه آزمون قبل از مداخله 19/8 و پس از آن 10/5 بود (0/001 > P). در گروه شاهد نيز ميانگين نمره از نظر آماري معني دار بود (از 19/6 به 14 رسيد). در اين مدت هيچ گونه خودكشي رخ نداد.
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي تحقيق، ادغام طرح پيش گيري از خود كشي در نظام ارايه ي خدمات سلامت باعث كاهش شدت افكار خودكشي در افراد اقدام كننده گرديد. تفاوت در شدت افكار خودكشي در گروه شاهد مي تواند علاوه بر حمايت خانواده ناشي از استفاده از منابعي مثل بخش خصوصي باشد. معرفي و جلب حمايت منابعي مثل خانواده، روحانيون و سازمان ها توسط پرسنل بهداشتي نقش بسزايي در بهبود سلامت روان، از جمله كاهش شدت افكار خودكشي، دارد و فرصتي براي مديران محسوب مي شود.
چكيده لاتين :
Background: Suicide is an important problem of communities. This indecent behavior can cause
organic, psychological, and social morbidities such as organ defects, family derangement, and
rejection from family and community. Suicide repetition rate is high with only limited research been
put to its prevention. This study was done to evaluate the effect of primary health care and supportive
care interventions on suicide recurrence rate.
Methods: This research was a randomized controlled trial. Attempted hospitalized suicide persons
were entered into the study. Persons from villages or marginal area of Isfahan city in the supervision
of health centers were divided to two groups (intervention and control) randomly. WHO guideline was
translated and revised according to situation of Iran, then a simple follow chart was designed based on
the WHO guideline. We integrated this protocol as a mental health pilot program to the health network
of Isfahan province. The Behvarzs (Primary health personnel) were educated about supportive mental
care and follow up of the patient. Interventions were done with telephone and verbally. Intervention
were done for 3 months. The outcome was measured by severity of suicidal ideation and repetition of
suicide attempt.
Finding: The mean score of suicidal ideation in intervention group before and after the study was19.8
and 10.5, that difference was statistically significant (P <0.001). In control group also the change of
this score was significant, let down 19.6 to 14. In run of this period no suicide was occurred.
Conclusion: According to Beck score, integration of the supportive mental care model can decrease
suicidal ideation so health system of Iran is an appropriate site for implementing this model. In control
group people also improved their mental status in many ways. Attraction of supportive resources such
as family, friend, and spirituals do a significant role to improve mental health status and is an
opportunity for managers.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان