كليدواژه :
جاودانگي , ملاصدرا , نفس انساني , حركت جوهري , حكمت متعاليه
چكيده فارسي :
صدرالمتالهين شيرازي بر اساس مباني خاصّي مانند اصالت وجود، تشكيك وجود، حركت جوهري، حدوث جسماني نفس و تقسيم عوالم هستي به عالمِ ماده، عالم برزخ و عالم عقول به اثبات فناناپذيري نفس انساني مي‌پردازد. با توجه به اين مباني، ملاصدرا ثابت مي‌كند كه نفس انسان در ابتداي وجودش به‌صورت مادي حادث شده و در مسير يك حركت جوهري قرار مي‌گيرد. در طي اين حركت كه در ذات نفس روي مي‌دهد، نفس مادي به يك موجود مجرد تبديل مي‌گردد و پس از آن، در عالم عقول حيات جاودانه مي‌يابد. بنا بر ديدگاه وي، عقولي هم كه در اين زندگي مادي نتوانسته‌اند به مرتبۀ تجرد برسند، در عالم برزخ به حركت جوهري خود ادامه مي‌دهند تا آن‌گاه كه مجرد شوند و به عالم عقول بپيوندند. البته بر ديدگاه ملاصدرا در اين خصوص نقدهايي نيز وارد است. اين پژوهش به بررسي و نقد برخي مباني و دلايل جاودانگي نفس در انديشه ملاصدرا مي‌پردازد.
