رابطه هوشمندسازي و چابكي سازماني؛ در راستاي ايفاي نقش اثربخش تر مدارس در فرايند توسعه دانشي كشور

هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطه هوشمند سازي و چابكي سازماني در ميان مدارس متوسطه هوشمند شهرستان خرم آباد و ارائه راهكارهايي به منظور ايفاي نقش اثربخش تر آنان در مسير توسعه دانش بنيان كشور است. دانشگاه ها به عنوان متوليان اصلي تربيت و پرورش منابع انساني متخصص جهت توسعه دانش بنيان جامعه، نقشي اساسي دارند و با توجه به اينكه مدارس وظيفه تامين ورودي هاي دانشگاه ها را بر عهده دارند؛ لذا مي توانند زمينه ساز آموزش و پرورش منابع انساني مورد نياز براي توسعه دانش بنيان جامعه باشند. در اين راستا، جامعه پژوهش فوق مشتمل بر كليه دبيران و كاركنان مدارس متوسطه هوشمند شهرستان خرم آباد بوده كه شامل 396 نفر است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 195 نفر تخمين زده شده است كه بر اساس روش نمونه گيري خوشه اي دومرحله اي انتخاب شدند. در پژوهش حاضر به منظور گردآوري داده ها از پرسشنامه هوشمند سازي مدارس، جعفري حاجتي (1385) با 32 سوال و پرسشنامه چابكي سازماني، شريفي و ژانگ (1999) با 29 سوال استفاده شده است. روايي ابزارهاي فوق با بهره گيري از نظرات صاحب نظران و پايايي پرسشنامه هوشمند سازي مدارس با ضريب آلفاي كرونباخ 91% و ضريب آلفاي كرونباخ پرسشنامه چابكي سازماني نيز 91% محاسبه شد. نتايج پژوهش با بهره گيري از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين هوشمند سازي مدارس و چابكي سازماني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين بين هوشمند سازي مدارس و مولفه هاي چابكي (سرعت، شايستگي، پاسخگويي و انعطاف پذيري) نيز رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. از ديگر سو، بهره گيري بهينه مدارس از فناوري اطلاعات و ارتباطات و حركت به سوي هوشمند سازي و چابكي، ضرورتي اجتناب ناپذير بوده و يكي از راهبردهاي توسعه دانش بنيان كشور محسوب خواهد شد.