معماي توسعۀ ايراني: معرفي مدل عدم انطباق سيستم‌هاي مينيمال در تحليل توسعة اقتصادي

Iranian Development Dilemma; Introducing the Model of Minimal Systems Non-coincidence in Development Analysis

اين مقاله به ارائۀ مدلي مقدماتي براي تحليل پويش اجتماعي اختصاص دارد. تحليل پويش توسعة اجتماعي بر مبناي دو مؤلفۀ وابستگي به مسير نهادهاي طي‌شده و چانه‌زني براي تغيير نسبت‌هاي مبادله و كنترل بر منابع صورت مي‌پذيرد. هر مقطع عبارت از يك سيستم مينيمال است كه از سه بردار انگيزش ـ اطلاعات، انتخاب و انباشت تشكيل مي‌شود و ماتريس نهادي در رأس آن قرار دارد. در حالت وجود هزينه‌هاي مبادله و ساختار ناكارآمد حقوق مالكيت، كه انتخاب‌ها در بازي‌هاي بين گروه‌هاي فرادست و فرودست به‌ظاهر عقلايي و كارآمد نيست، مي‌توان ماتريس نهادي را به چند ماتريس افراز كرد كه نمادي از عدم انطباق سيستم‌هاي مينيمال است. در بلندمدت بازي براي طراحي نهادهاي معطوف به تحقق نسبت‌هاي معين از مبادله و در كوتاه‌مدت (تحليل مقطعي) بازي روي مبادلة منابع در چهارچوب قيود تعيين‌شده در بلندمدت جريان دارد.

This paper introduces a primary model to analyze socio-dynamics. The analysis of social development dynamics is carried out based on path-dependency and bargaining to change the terms of exchange as well as resources control. Every period is considered as a minimal system comprising three vectors of motivation-information, choice, and accumulation, top of which the institutional matrix is placed. It is possible to divide the institutional matrix into several matrixes as a symbol of non-coincidence of minimal systems, when there are significant transaction costs and inefficient property rights. In long-run, the game is set toward institutions (rules) of the exchange, while it is focused on resources exchange based on institutional constraints in short-run.