بررسي تاثير افزودن متوكلوپراميد به ليدوكائين زير جلدي بر ميزان درد پس از عمل جراحي قسمت تحتاني شكم با بيهوشي عمومي

The Effect of Adding Metoclopramide to Subcutaneous Lidocaine on Postoperative Pain after Lower Abdominal Surgery with General Anesthesia

تحقيقات اخير حاكي از اثر بي حس كنندگي موضعي متوكلوپراميد مي باشد. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين تاثير افزودن متوكلوپراميد به ليدوكائين زير جلدي بر ميزان درد پس از عمل جراحي قسمت تحتاني شكم با بيهوشي عمومي در افراد مورد مطالعه بود. روش ها: در اين كارآزمايي باليني آينده نگر دوسوكور، 75 بيمار در 3 گروه 25 نفره ارزيابي شدند. اين افراد بيمارستان هاي الزهرا (س) و كاشاني اصفهان جهت عمل جراحي قسمت تحتاني شكم به صورت غير اورژانسي بستري شده بودند و بر اساس جدول تصادفي اعداد به سه گروه تقسيم شدند. بيماران پس از بيهوشي و قبل از انجام پانسمان زخم، بر اساس گروه هاي سه گانه، تزريق زير جلدي و يا داخل وريدي داروي ضد درد دريافت كردند. به گروه A، 5mg/kg ليدوكائين و 10 mg متوكلوپراميد زيرجلدي با 2cc نرمال سالين وريدي، به گروه B،5mg/kg ليدوكائين و 2cc نرمال سالين زيرجلدي با 10 mg متوكلوپراميد وريدي و به گروه C، 5mg/kg ليدوكائين و 2cc نرمال سالين زيرجلدي با 2 cc نرمال سالين وريدي تزريق شد. بيمار پس از هوشياري مي توانست وضعيت درد خود را به صورت اعداد از صفر تا ده (VAS) مشخص نمايد. اطلاعات به دست آمده با آزمون هاي آناليز واريانس (Oneway ANOVA)، c2 و Kruskal-Wallis آناليز شد. يافته ها: در گروه A،20 نفر مرد و 5 نفر زن، در گروه B، 20 نفر مرد و 5 نفر زن و در گروه C، 17نفر مرد و 8 نفر زن حضور داشتند. به جز ميانگين VAS در گروه هاي سه گانه در زمان صفر دقيقه بعد از عمل، در ساير زمان ها ميانگين VAS در 3 گروه با هم تفاوت معني دار داشت (.(P=0.05 4 درصد بيماران در گروه A، 12 درصد بيماران در گروه B و صفر درصد بيماران در گروه C دچار عوارض دارويي (P=0.08) و 24 درصد بيماران در گروه A، 20 درصد بيماران در گروه B و 68 درصد بيماران در گروه C دچار عوارض جراحي- بيهوشي (P=0.01) شدند. ميانگين ماده مخدر مورد نياز پس از عمل جراحي در گروه C بيشتر از دو گروه ديگر بود (P<0.01. نتيجه گيري: تزريق متوكلوپراميد توانست كه درد بعد از عمل را كاهش دهد، بدون آن كه در سير بيهوشي اختلال ايجاد كند؛ اين عمل، در عين حال عوارض جراحي- بيهوشي (مانند تهوع و استفراغ) را كاهش داد و در ضمن نياز به داروي مسكن اضافي بعد از عمل را كم نمود

Background: The analgesic properties of metoclopramide, an antiemetic agent, were investigated in some studies. The aim of this study was evaluation of adding metoclopramide to subcutaneous lidocaine on postoperative pain after lower abdominal surgery under general anesthesia. Methods: In this study, 75 patients were randomized in to 3 equal groups in Al-Zahra hospital, Isfahan. In group A, the patients received intravenous lidocaine and subcutaneous metoclopramide; In group B, the patients received intravenous lidocaine and intravenous metoclopramide; and in group C, the patients received only intravenous lidocaine and normal saline. The postoperative pain (Visual analog scale or VAS) and complications recorded in each group. The data were collected in check list then were analyzed by one way ANOVA, chi-square, and Kruskal-Wallis tests. Finding: There were 20 men and 5 women in group A, 20 men and 5 women in group B, and 17 men and 8 women in group C. The VAS scores were significantly lower in the metoclopramide groups (groups A and B) than the group C (P < 0.05). 4% of patients in Group A, 12% in group B, and 0% in group C showed drug side effects (P = 0.08); also, 24% of patients in Group A, 20% in group B, and 68% in group C showed sugery/anesthesia complications (P = 0.01). The mean of postoperative required opioid drugs was significantly higher in group C (P < 0.01). Conclusion: The results suggest that Metoclopramide administered either IV or SC added to SC lidocaine To has better analgesic effects on postoperative pain.The addition of Metoclopramide to Sc lidocaine provided better control of pain than SC lidocaine and IV Metoclopramide.