پديد آورندگان :
حيدري, مرتضي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه , يراقي، زهرا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي
چكيده فارسي :
تهوع و استفراغ شايع ترين عارضه پس از عمل جراحي مي باشد كه شيوع آن بسته به نوع عمل جراحي، نوع داروي بيهوشي، سن، جنس و ... متفاوت بوده، از 80-20 درصد ذكر مي گردد. اين عارضه مي تواند منجر به مشكلاتي نظير افزايش فشار داخل چشم، باز شدن سوچورهاي جراحي و يا در مواردي، آسپيراسيون ريوي و مرگ گردد. در چند تحقيق انجام گرفته اثر ميدازولام در كاهش تهوع و استفراغ اثبات شده است ولي تا كنون تحقيقي در مورد اثر تركيبي اين دارو با ساير داروها انجام نشده است. در اين تحقيق، اثر ميدازولام به تنهايي و با تركيب ميدازولام و دگزامتازون در كاهش تهوع و استفراغ پس از عمل جراحي مقايسه شد.
روش ها: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني در دو گروه 33 نفري از بيماراني كه در بيمارستان هاي الزهرا (س) و كاشاني اصفهان تحت عمل جراحي گوش مياني قرار گرفتند، انجام شد. بيماران زن و مرد II و ASAI كانديد عمل ماستوئيدكتومي به طور مساوي و به شكل تصادفي به 2 گروه تقسيم بندي شدند. در گروه A بلافاصله پس از القاي بيهوشي از 0.075 mg/kg ميدازولام و در گروه B از 0.075 mg/kg ميدازولام با 0.05 mg/kg دگزامتازون استفاده شد. سپس در ريكاوري و در بخش، به مدت 24 ساعت شدت تهوع با مقياس VAS و تعداد دفعات استفراغ اندازه گيري و ثبت گرديد و توسط آزمون آماري t تحليل شد.
يافته ها: ميانگين Score تهوع در ريكاوري در گروه هاي A و B به ترتيب 0.88 و 0.48 و تعداد دفعات استفراغ 0.09 و 0 بود (به ترتيب P=0.22 و P=0.039). ميانگين Score تهوع در 6 ساعت اول در بخش در گروه هاي A و B به ترتيب 3.15 و 2.15 و تعداد دفعات استفراغ 0.85 و 0.6 بود (به ترتيب P=0.14 و P=0.26). ميانگين Score تهوع در 6 ساعت دوم در بخش در گروه هاي A و B به ترتيب 2.24 و 1.7 و تعداد دفعات استفراغ 1.09 و 0.3 بود (به ترتيب P=0.3 و P=0.04). ميانگين Score تهوع در 12 ساعت دوم در بخش در گروه هاي A و B به ترتيب 1.39 و 0.42 و تعداد دفعات استفراغ 0.42 و 0.03 بود (به ترتيب P=0.049 و P=0.047). ميانگين مقدار متوكلوپراميد مصرفي در ريكاوري در گروه هاي A و B به ترتيب 0.51 و 0.51 و در بخش 12.9 و 6.48 بود (به ترتيب P=0.5 و P=0.075). ميانگين مدت زمان اقامت در ريكاوري در گروه هاي A و B به ترتيب 67.8 و 61.3 بود (P=0.003).
نتيجه گيري: در كل مشخص شد كه گروه دريافت كننده ميدازولام و دگزامتازون نسبت به گروه دريافت كننده ميدازولام به تنهايي، در درازمدت كاهش تهوع و استفراغ پس از عمل واضح تري داشتند، احتمال مي رود تاثير نوع عمل جراحي (گوش مياني) بر تهوع و استفراغ همراه سرگيجه در ساعات اوليه پس از عمل قابل توجيه باشد.
چكيده لاتين :
Background: Nausea and vomiting are common post operative complications which prevalence
defere due to kind of surgery, kind of anesthesia drug, age, and sex between 20-80%. These
complications can make problems such as increasing intracranial pressure, increasing intraoccular
pressure, opening operation sutures, aspiration, etc. In some researches, the effect of midazolam in
decreasing of vomiting and nausea is proved but there is not any research about the effect of
combinating this drug with other drugs. This study aimed to compare the effect of midazolam alone
and combination of midazolam and dexamethasone on decreasing postoperative nausea and vomiting.
Methods: This clinical trial was done on 2 groups of 33 patient condidated of mastoidectomy at
Azahra and Kashani hospitals in Isfahan, Iran. Men and women in ASA classes I and II were divided
randomly to 2 groups. Group A recieved 0.075 mg/kg midazolam and group B received 0.075 mg/kg
midazolam with 0/05 mg/kg dexamethasone after induction. The severity of nausea by visual analogue
scale and number of vomiting were assessed at recovery ward and during 24 hours and were analyzed
by t-test.
Finding: In recovery ward, the mean score of nausea was 0.88 and 0.48 (P = 0.22) and the mean
number of vomiting was 0.09 and 0 (P = 0.039) in groups A anb B, respectively. In first 6 hours, the
mean score of nausea was 3.15 and 2.15 (P = 0.14) and the mean number of vomiting was 0.85 and 0.6
(P = 0.26) in groups A anb B, respectively. In second 6 hours, the mean score of nausea was 2.24 and
1.7 (P = 0.3) and the mean number of vomiting was 1.09 and 0.3 (P = 0.04) in groups A anb B,
respectively. In second 12 hours, the mean score of nausea was 1.39 and 0.42 (P = 0.049) and the
mean number of vomiting was 0.42 and 0.03 P = 0.047) in groups A anb B, respectively. The mean
dose of metoclopramid used was 0.51 and 0.51 (P = 0.5) and 12.9 and 6.48 (P = 0.075) at recovery
ward and during 24 hours, respectively. The mean time recovery ward hospitalization was 67.8 and
61.3 minutes in groups A anb B, respectively (P = 0.003).
Conclusion: Nausea and vomiting in group received midazolam and dexamethasone was less than the
group received midazolam alone, particularly in long time.
