نگرشي نو به فقه تربيتي بر پايه فقه القرآن

(A New Perspective on Educational Jurisprudence on the Basis of Fiqh al-Qur’ān (Jurisprudence of the Qur’ān

دين توسط انبياي الهي، براي پاسخ به دغدغه رسيدن به كمال و خوشبختي، اين گرايش ذاتي و فطري انسان، به كمك انسان ها شتافته و برنامه اي را با هدف تربيت انسان براي رسيدن به كمال حقيقي و واقعي ارائه نموده است. اين برنامه مشتمل بر سه شاخه مهمِ عقايد، اخلاق و فقه مي باشد. فقه اسلامي، عهده دار اصلاح رفتارهاي بشري و تربيت انسان متعالي در حوزه رفتارهاست و فقه قرآني، نمونه بارز اين نگرش است. هدف اين تحقيق، تبيين الگوي ارائه شده قرآني(فقه تربيتي)، و اثبات وجود چنين نگاهي با روش كشف و استخراج و بيان نمونه هايي از فقه القرآن با صبغه تربيتي همچون آياتي است كه به تشويق و تنبيه مكلف(متربي)، يا به اصل توانايي مكلف توجه نموده است.

Religion، through Divine Prophets، has come to the help of human beings to answer human concern for achieving perfection and happiness and has presented a program targeted at training man for achieving true and real perfection. This program consists of three important branches of ideas، ethics، and jurisprudence. Islamic jurisprudence undertakes correcting human behavior and training transcendent human beings in behavioral fields; and the Qur’ānic jurisprudence is an obvious instance of this perspective. The purpose of this research is to elucidate the provided Qur’ānic pattern (educational jurisprudence) and to prove the existence of such a perspective by means of exploring، extracting، and explaining some examples of fiqh al-Qur’ān with an educational tone، like the verses concerning encouragement and discouragement of the mukallif (religiously accountable) (trainee)، or the verses that have paid attention to the very potential of the mukallif.