بررسي ميزان تاثير درمان‌شناختي مبتني بر حضور ذهن بر كاهش استرس ادراك‌شده و افزايش اميد به زنده ماندن زنان مبتلابه بيماري عروق كرونر

The Investigating Rate of Mindfulness-Based Cognitive Therapy in Reduces Perceived Stress and Increase Life Expectancy in Women Suffering Coronary Artery Disease

زمينه و هدف: از جمله مسائل مهم بيماران عروق كرونر، مشكلات روحي و رواني مانند استرس ادراك ‌شده و كاهش اميد به زنده ماندن در آنان است. هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان تأثير درمان‌شناختي مبتني بر حضور ذهن بر كاهش استرس ادراك ‌شده و افزايش اميد به زنده ماندن زنان مبتلا به بيماري عروق كرونر بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش مطالعۀ آزمايشي، دوگروهي و سه‌مرحله‌اي است كه روي 30 زن مبتلا به بيماري عروق كرونر انجام شد كه به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. مداخله درمان‌شناختي مبتني بر حضور ذهن براي گروه آزمايش اجرا شد.درحاليكه گروه گواه در اين مدت هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكرد. پس از اتمام جلسات، پس‌آزمون و يك ماه پس از مداخله، پيگيري روي دو گروه آزمايش و گواه انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها،پرسشنامه‌هاي استرس ادراك‌شده كوهن (1983) و اميد به زندگي ميلر (1988) بود. براي دستيابي به نتايج، از تحليل كوواريانسِ چند متغيري استفاده شد. يافته‌ها: پيش از مداخله ميان ميانگين نمرات استرس ادراك‌شده و اميد به زنده ماندن، در دو گروه تفاوت معنادار ديده نشد. پس از مداخله و يك ماه پس از مداخله ميان ميانگين نمره كل استرس ادراك‌شده(0/001>P) و اميد به زنده ماندن(0/001>P)، در دو گروه تفاوت معنادار ديده شد(0/001>P). نتيجه‌گيري: درمان‌شناختي مبتني بر حضور ذهن، بر كاهش ميزان استرس ادراك‌شده و افزايش اميد به زنده ماندنِ بيماران مبتلا به بيماري عروق كرونر مؤثر است.

Background and Objective: One of the important issues in coronary artery disease patients is psychological problems such as perceived stress and the decrease in the hope of life The purpose of th study was investigate the effect of cognitive-therapy based on mindedness on reducing perceived stress and increase life expectancy in women suffering coronary artery disease. Methods: The present study has been developed in two-group experimental design and has been applied in three stages on a total of 30 female patients with Coronary artery disease who have been randomly divided into two groups of test and control. Mindfulness-based cognitive therapy was conducted for the experimental group. While the control group did not receive any intervention during this period. After completing the sessions, the posttest and one month after the intervention, follow-up was administrated to experimental and control group. Cohen (1983) perceived stress and Miler (1988) life expectancy questions were applied as the data collection tools. In order to achieve the results, a multivariate covariance analysis was used. Results: Before the intervention, no significant difference was observed between the mean scores of the perceived stress and hope of life among the two groups. But after intervention and one month after the intervention, there was a significant difference between the mean score of the perceived stress (P< 0.001) and hope of life expectation (P< 0.001) in both groups (P< 0.001). Conclusion: According to the findings, it can be said that mindfulness-based cognitive therapy was effective in reduces perceived stress and increase life expectancy in support women suffering coronary artery disease.