بررسي تطبيقي مضمون مرگ در آثار سهراب سپهري و جان دان

A Comparative Study of Death in John Donne and Sohrab Sepehri

شاعر معاصر ايران، سهراب سپهري در برخي از اشعارش به موضوع مرگ مي­ پردازد. جان­دان، بزرگترين شاعر متافيزيك انگلستان، نيز از آن دسته از ادبايي است كه توجّهش به مرگ در سطح جهاني زبانزد علاقه­ مندان به ادبيات است. اين اشتراك در موضوع دستمايۀ پژوهش پيش رو قرار گرفته تا از اين طريق افتراق ميان تفكّرات دو شاعر بررسي شود. در حالي كه دان، به دليل بالا بودن بسامد موضوع مرگ در آثارش، شاعري مرگ­انديش لقب گرفته، سپهري به مرگ به اندازۀ ديگر مسائل بنيادين بشر و نه بيش از آن مي­پردازد. برخلاف دان كه در نحوۀ برخورد با مرگ ثبات رويه ندارد، سپهري با يك نگاه ثابت و مثبت به مرگ مي­نگرد. عدم ثبات رويۀ دان از ترديد مذهبي وي ناشي مي­شود و نگرش مثبت سپهري به مرگ ريشه در عرفان اسلامي و آشنايي وي با عرفان شرقي دارد.

John Donne, the greatest metaphysical poet, was one of the poets whose interest in death is known worldwide. A contemporary Iranian poet, Sohrab Sepehri employs the subject in some of his poems. The similarity in subject is the starting point of the present paper which aims at discovering the points of difference. While Donne was a death poet due to the frequency of the subject in his works, Sepehri employed death as much as other fundamental questions of man. While Donne was inconsistent toward death, Sepehri treated death with a constant positive manner. Donne’s inconsistency was a result of his religious uncertainty and Sepehri’s constant positive manner was a result of his familiarity with Islamic and eastern mysticism.