اثر فاصله ميان هسته و غلاف فولادي بر رفتار قاب بتنآرمه مقاوم سازي شده با مهاربندهاي واگراي كمانشناپذير

The Effect of Distance Between Steel Core and Steel Sheath on Behavior of Reinforced Concrete Frame Retrofitted with Eccentric Buckling Restrained Braces (Text in Persian)

بررسي زلزله هاي گذشته كشور نشان مي دهد كه بسياري از ساختمان هاي بتن آرمه ايران دربرابر زلزله مقاوم نيستند. آسيب ديدن ساختمان ها دربرابر زلزله، تغيير كاربري، تغيير ضوابط آئين نامه ها و توسعه بنا، ازجمله دلايلي مي باشند كه مقاوم سازي را الزامي مي سازند. در اين پژوهش، مقاوم سازي قاب هاي بتن آرمه بااستفاده از مهاربندهاي واگراي كمانش ناپذير مورد تحليل و بررسي قرار گرفته و با تغيير فاصله ميان هسته و غلاف فولادي، به بررسي تاثير اين پارامتر در رفتار مهاربند و به تبع آن در رفتار سازه پرداخته شده است. بررسي نتايج نشان مي دهد كه با افزايش فاصله ميان هسته و غلاف فولادي از شكل پذيري هسته فولادي مهاربند كمانش ناپذير كاسته مي شود و سازه مقاوم سازي شده نيز دچار افت هاي موضعي در مقاومت مي شود كه باعث كاهش 5 %-20% جذب انرژي سازه مي گردد.

The evaluation of the country past earthquakes show that many reinforced concrete buildings in Iran are not earthquake-resistant. Damage to buildings against earthquakes، changing land use، changing guidelines and the development of building، are among the reasons that necessitate the retrofitting. In this research، retrofitting the reinforced concrete frames with conventional concentric and eccentric and buckling restrained braces was analyzed and by changing the distance between core and steel sheath، the effect of these parameters on the behavior of bracing and consequently the structural behavior has been studied. The results showed that by increasing the distance between the core and steel sheath، the deformability of steel core of buckling restrained braced frame is reduced، and localized strength degradations are caused in the retrofitted structure that it was observed reduce of structural energy dissipation by 5-20 %.