نقدي بر انتخاب هاي واژگاني محمد دشتي در ترجمۀ نهج البلاغه از منظر سطح معنايي - لغوي گارسس

A Criticism Review of Dashtis Translation from Nahj-Ol-Balaghah Based on Garces Model

اين پژوهش در نظر دارد تا انتخاب‌هاي واژگاني ترجمه محمد دشتي از نهج‌البلاغه امام علي(ع) را بر اساس سطح معنايي لغوي الگوي ارزيابي ترجمه گارسس بررسي و نقد نمايد. براي اين منظور، ابتدا سطح معنايي لغوي گارسس در حيطه ارزيابي ترجمه توضيح داده مي‌شود و آنگاه با كمك نمونه‌گيري تصادفي، نمونه‌هاي قابل كاربست اين نظريه به عنوان داده‌هاي مقاله ارائه مي‌شود. اين پژوهش روشن مي‌كند كه دشتي در انتخاب‌هاي واژگاني خود، بيش از هر چيز به بسط واژگاني در قالب‌هاي مختلف و از همه مهم‌تر، به بسط تفسيري و ايدئولوژيك روي آورده‌است. او ابهام‌هاي واژگاني كلام امام علي(ع) را به‌كلّي از ميان برده، يا تفسير به راي كرده‌است و تلاش داشته هيچ واژه مبهمي در ترجمه‌اش وجود نداشته باشد.

This research aims at studying and criticizing Mohammad Dashtee’s selections in his translation from Nahjolbalaghe according to meaning and terminology level of Garces translation assessment. For this purpose, Garces thesis has been introduced, then the elements that were applicable to Dashtee’s translation had been explained in details. The main findings of this research based on analytical-descriptive approach show that Dashtee in his lexical selecting is relying usually on the lexical extension at different models and above all on interpretive and ideological explanation. He has removed lexical ambiguities of Emam Ali’s speech or interpreted them according to his opinion, and tried not to be any ambiguous words in his work.