رويكردهاي مسلط نظري در مطالعات دين و رسانه‌هاي جديد

Main Approaches in the Study of Religion and New Media

مطالعه نقش رسانه‌ها در بازنمايي دين، سال‌هاست كه در علوم اجتماعي، علوم ارتباطات و مطالعات فرهنگي و ديني جايگاهي مهم يافته است؛ به‌طوري كه فراواني پژوهش‌ها در حوزه رسانه و دين و به طور خاص، مطالعه رابطه اينترنت و دين، در چند دهه‌ اخير، اهميت اين زمينه پژوهشي را نشان مي‌دهد. از اين رو، پژوهش حاضر در‌صدد است با نظر به مراحل پيشرفت مطالعات درخصوص نوع رويكرد پژوهشگران به جوامع مذهبي آنلاين، با بيان سه رويكرد مسلط نظري (رسانه‌اي شدن دين، رسانه‌اي شدن معنا و شكل‌گيري اجتماعي فناوري)، خلاصه‌اي از يافته‌هاي حاصل مطالعات رابطه رسانه‌هاي جديد و دين را ارائه كند. سعي بر آن است كه پژوهش حاضر، دريچه‌اي براي تفسير در مطالعات تعامل رسانه‌هاي جديد با جوامع و كاربران مذهبي فراهم كند. بدين‌منظور اين پژوهش، با روش توصيفي- تحليلي و جمع‌آوري اطلاعات از طريق رجوع به منابع كتابخانه‌اي انجام شده است.

Studies concerning media’s role in presenting religion has been significant in social sciences, communication sciences, cultural studies and religion studies for many years now. The abundance of literature in the field of media and religion, and in particular, the relationship between Internet and religion over the last few decades has highlighted the importance of this research field. This paper provides a focused review of three dominant theoretical approaches to this relationship adopted in the last few decades in line with the key theoretical approaches to the study of media and religion (Mediatization of Religion, Mediatization of Meaning, Social Shaping of Technology). This, hopefully, will provide a lens for interpretation, especially for studies of new media engagement and interaction by religious users and communities. The present study is a descriptive-analytical study and the data was collected in a desk study