مقايسه تأثير فراشناخت درماني و درمان مبتني بر دلبستگي بر مشكلات رفتاري برون نمود كودكان پرخاشگر

Comparison of the Effect of Metacognitive Therapy and Attachment-Based Therapy on Externalizing Problems in Aggressive Children

زمينه و هدف: مشكلات رفتاري كودكان همچون پرخاشگري مي‌تواند به تعاملات اجتماعي كودكان آسيب جدي وارد سازد. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي فراشناخت­درماني و درمان مبتني بر دلبستگي بر مشكلات رفتاري برون نمود كودكان پسر داراي پرخاشگري انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع نيمه ­آزمايشي با طرح پيش ­آزمون - پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمامي كودكان پسر پرخاشگر مشغول به تحصيل در مدارس ابتدايي شهر اصفهان در سال تحصيلي 95- 1394 و مادران آنها بودند كه نمونه ­اي به حجم 45 نفر از اين كودكان و مادرانشان با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه گمارده شدند. گروه­ مادران ده جلسه آموزشي درمان مبتني بر دلبستگي و گروه كودكان ده جلسه فراشناخت ­درماني 60 دقيقه ­اي را دريافت كردند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگري (باس و پري، 1992) و سياهه رفتاري كودكان (آخنباخ، 2001) بود. داده­هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل كوواريانس بررسي شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد فراشناخت­ درماني و درمان مبتني بر دلبستگي بر مشكلات رفتاري برون­ نمود كودكان پسر پرخاشگر مؤثر است (0/05 > p). همچنين بر اساس نتايج حاصل از آزمون تعقيبي، بين ميزان تأثير دو روش فراشناخت ­درماني و درمان مبتني بر دلبستگي، تفاوت معناداري مشاهده نشد (0/05 < p). نتيجه‌گيري: بنا بر يافته‌هاي حاصل از پژوهش، مي‌توان از فراشناخت ­درماني و درمان مبتني بر دلبستگي در كاهش مشكلات رفتاري برون­ نمود كودكان پرخاشگر استفاده نمود.

Background and Purpose: Children's behavioral problems such as aggression can seriously harm children's social interactions. The aim of this study was to investigate the effectiveness of metacognitive therapy and attachment-based therapy on externalizing problems in children with aggression. Method: The research method was semi-experimental with pre-test-post-test design with control group. The statistical population consisted of all aggressive male children in primary school in Isfahan during the school year 2015-2016 and their mothers. A sample of 45 of these children and their mothers was selected by available sampling method and randomly assigned to experimental and control groups. The mothers group received ten training sessions on attachment therapy and the children received 10 sessions of metacognitive therapy for 60 minutes. The instruments were aggression questionnaire (Bus & Preey, 1992) and children’s behavioral Inventory (Achenbakh, 2001). Data were analyzed using covariance analysis. Results: The results showed that metacognitive therapy and attachment-based treatment were effective on externalized problems of male children with aggression (P ≤ 0.05). Also, based on the results of post hoc test, there was no significant difference between the effect of meta-cognitive therapy and attachment-based therapy (P ≥ 0.05). Conclusion: Based on the findings of this study, meta-cognitive therapy and attachment therapy can be used to reduce the behavioral problems of aggressive children.