ارائه مدل نظام خط مشي گذاري توسعه كارآفريني

Designing a Model for Policy Making of Entrepreneurship Development (Text in Persian)

افزايش سطح فعاليت هاي كارآفرينانه و توسعه كارآفريني در يك جامعه، به ايجاد محيطي پيش برنده براي افزايش تعداد كارآفرينان و راه اندازي و رشد شركت ها نياز دارد. در كشور ما در شرايط فعلي به دلايلي مانند تركيب جمعيتي جوان كشور، ترويج كارآفريني و بسترسازي براي آن مي تواند راهگشا باشد. بر اين اساس در سال هاي اخير، اين موضوع مورد توجه دولت قرار گرفته است. اين پژوهش با هدف توسعه يك مدل بومي نظام خط مشي گذاري توسعه كارآفريني و سپس ارزيابي مناسب بودن اين مدل مفهومي انجام شده است. باتوجه به شرايط ايران در مدل ارائه شده بر بهبود محيط كسب و كار به عنوان ركن خط مشي گذاري توسعه كارآفريني تاكيد شده است تا نتايج كوتاه مدت و بلندمدت در اين زمينه محقق شود. اين پژوهش از نوع توصيفي - اكتشافي است. ابزار اصلي گردآوري اطلاعات پرسشنامه با مقياس ليكرت است. نمونه آماري پژوهش، 125 نفر از اساتيد خط مشي گذاري، توسعه كارآفريني و كارشناسان خبره وزارتخانه هاي كار، اقتصاد و صنايع در حوزه كارآفريني در شهر تهران بوده اند. نتايج حاصل از پژوهش، مناسب بودن اين مدل مفهومي و روابط آن را نشان مي دهد. در پايان نيز پيشنهادهايي براي بهبود توسعه كارآفريني ارائه شده است.

Increasing the level of entrepreneurial activities and entrepreneurship development depend on encouraging environment to increase the number of entrepreneurs، startup and growth of companies. In order to increase environmental opportunities، government can remove administrative، legal and financial barriers .In recent years، our country Face many problems، due to young demographic composition of the country، unemployment. Undoubtedly entrepreneurship development could improve this condition. This Study develop a conceptual model of entrepreneurship development policy making and then assess the suitability of this model. This study is descriptive exploratory. The main instrument of data gathering is a questionnaire. Results from this study fit the conceptual model. Finally، some suggestions to improve the entrepreneurship development are provided.