بررسي مكانيسم شكست در اتصالات دو طرف فولادي متصل به كامپوزيت به‌وسيله پيچ و چسب

در اين مطالعه رفتار اتصال صفحه كامپوزيتي به پروفيل‌هاي فولادي به‌وسيله پيچ (اتصالات پيچي) و رفتار اتصال صفحه كامپوزيتي به پروفيل‌هاي فولادي به‌وسيله پيچ و چسب (اتصالات تركيبي) موردبررسي قرارگرفته است. يكي از مؤلفه‌هاي تأثيرگذار براي طراحي اتصالات با بست هاي مكانيكي (پيچ، پرچ و ...)، فاصله بست هاي مكانيكي از لبه اتصال است (فاصله پاياني پيچ در اتصال). در آيين‌نامه‌ها، استانداردهاي فاصله بست هاي مكانيكي از لبه‌ها و فاصله بست هاي مكانيكي از هم آورده شده است. منظور از فاصله پاياني پيچ براي اتصالات پيچي و تركيبي كه در بالا گفته شد، فواصل در محدوده استانداردهاي تعيين‌شده براي فاصله پيچ‌ها از لبه‌ها و پيچ‌ها از هم است. در اين بخش از مطالعه، اتصالات پيچي و اتصالات تركيبي با فواصل پاياني متفاوت پيچ‌ها از لبه‌هاي اتصالات مدل‌سازي شده و موردبررسي قرارگرفته است. نتايج، تأثير اساسي فاصله پاياني پيچ از لبه‌هاي اتصال بر مقاومت و مكانيسم شكست اتصالات پيچي را نشان داد. در اتصالات تركيبي، برخلاف اتصالات پيچي، فاصله پاياني پيچ در راستاي نيرو و عمود بر راستاي نيرو، تأثير جزئي بر مقاومت و مكانيسم شكست اتصال داشته است.يكي ديگر از موضوعاتي كه در اين مطالعه مورد تحليل و بررسي قرارگرفته است، تأثير افزايش طول هم‌پوشاني المان‌هاي اتصال برافزايش مقاومت اتصال بوده است. جهت بررسي تأثير طول هم‌پوشاني بر مقاومت اتصالات، اتصالات تركيبي با پيكربندي يكسان و طول هم‌پوشاني متفاوت المان‌هاي اتصال، مدل‌سازي شده است. نتايج، رابطه مستقيم بين افزايش طول هم‌پوشاني و افزايش مقاومت در اتصال را نشان داد. درنهايت معيار مناسب طراحي اتصالات تركيبي ارائه‌شده است.