مطالعه تحليلي اثر نوع زلزله (دور و نزديك) و سطح خطر آن بر الگوي بار توزيع يافته در ارتفاع در مقايسه با الگوي بار استاندارد 2800 ويرايش

ازآنجايي‌كه الگوي توزيع برش پايه در ارتفاع در كدهاي لرزه‌اي مانند استاندارد 2800 ويرايش 4 بر مبناي رفتار خطي و بدون توجه به نوع زلزله اعمالي است، بنابراين انتظار مي‌رود نيروي تراز طبقات تحت اثر زلزله‌هاي دور و نزديك گسل در خلال رفتار غيرخطي با الگوي توزيع آيين‌نامه‌اي متفاوت باشد كه اين تفاوت در توزيع مقاومت و سختي تأثيرگذار است. در مطالعات پيشين تأثير زلزله‌هاي حوزه نزديك بر نيروي تراز طبقات كمتر موردتوجه واقع‌شده است درحالي‌كه ارتعاش پالسي شكل توأم با پريود بلند، دامنه بزرگ و مدت دوام كوتاه از فاكتورهاي اساسي زلزله نزديك بوده و مي‌تواند بر الگوي بار واقعي مؤثر باشد. ازاين‌رو در اين تحقيق با استفاده از تحليل تاريخچه زماني غيرخطي 4 مدل سازه‌اي 4، 8، 12 و 18 طبقه با سيستم قاب خمشي فولادي تحت اثر دودسته نگاشت زلزله (20 ركورد زلزله دور و 20 ركورد زلزله نزديك گسل) متوسط الگوي بار واقعي، در دو سطح زلزله طرح و محتمل موردمحاسبه ‌قرار داده شده است. ضمناً سازه 8 طبقه در برابر الگوي بار واقعي بازطراحي گرديد. نتايج در حوزه فرضيات اين تحقيق نشان مي‌دهند كه الگوي توزيع بار واقعي با الگوي ارائه‌شده در استاندارد 2800 زلزله ايران متفاوت است. اين تفاوت به نوع زلزله، ارتفاع سازه و سطح خطر زلزله وابسته است. در طبقات پايين و بالاي سازه به دليل تأثير مودها بالاتر وP Δ الگوي بار واقعي بزرگ‌تر از مقدار آيين‌نامه و در بخش‌هاي مياني الگوي بار آيين‌نامه‌اي محافظه‌كارانه و دست بالاست. براي زلزله‌هاي دور اثر مودهاي بالاتر و در زلزله‌هاي نزديك اثر P Δ منشأ اصلي اين اختلاف هستند. ضمناً بازطراحي سازه نشان داد بسته به نوع زلزله و سطح خطر انتخابي استفاده از الگوي واقعي مي‌تواند پارامترهايي همچون نسبت تنش، وزن المان‌ها و دريفت غيرخطي را در قسمت‌هاي فوقاني و تحتاني نسبت به الگوي آيين‌نامه‌اي تغيير دهد.