بررسي و تعيين الزامات رانندگي تدافعي در ماموريت‌هاي ناجا

جلوگيري از تصادفات در رانندگي امري محتمل به‌نظر مي‌رسد ولي تقليل اين امر و كاهش صدمات حاصل از آن با رعايت مقررات و دستورالعمل‌هاي راهنمايي و رانندگي و دستورالعمل‌هاي صادره در ناجا امكان‌پذير است. در اين راستا تحقيق حاضر با هدف تعيين الزامات رانندگي تدافعي در ماموريت‌هاي ناجا، به بررسي و عوامل موثر بر الزامات رانندگي تدافعي در سازمان مي‌پردازد. روش تحقيق از نوع توصيفي- پيماشي بود در جامعه آماري پژوهش شامل 264 نفر ار كاركنان پليس راهور و معاونت آماد و پشتيباني ناجا و شيوه جمع‌آوري اطلاعات از طريق پرسش‌نامه محقق‌ساخته است. با استفاده از رابطه كوكران و روش نمونه‌گيري تصادفي ساده حجم نمونه به‌دست آمده و از دو روش كتابخانه‌اي و ميداني براي جمع‌آوري اطلاعات استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه ابعاد الزامات رانندگي تدافعي مبتني بر آموزش رانندگي، طراحي مناسب جاده و راه، رعايت قوانين و مقررات راهنمايي و رانندگي، تعميرات به‌موقع وسايل نقليه و مهارت رانندگان در كاهش خسارت به وسيله‌نقليه سازماني از ديدگاه كاركنان پليس راهور و معاونت آماد و پشتيباني ناجا، در وضعيت مطلوب اختلاف معناداري وجود دارد. نتايج به‌دست آمده از يافته‌هاي تحقيق بيان‌گر آن است رانندگي تدافعي در كاهش تصادفات ناوگان خودرويي ناجا يكي از مواردي است كه تا پايين‌ترين رده ناجا (كوپ) نفوذ داشته و براي اين‌كه در سطح ناجا نهادينه شود بايد توسط مديران و فرماندهان، درون‌سازي شود. مسئولان و مديران راهور و آماد در سطح ناجا با توجه به يافته‌هاي اين تحقيق داراي اهميت زيادي هستند و مي‌توانند براي كاهش تصادفات با رانندگي تدافعي ناوگان خودرويي ناجا اقدام كنند.