مقايسه پايداري تشخيص قرينگي برخي آزمون هاي مفصل ساكروايلياك بين معاينه شونده علامت دار و بدون علامت ابتلا به درد پايين كمر

Comparison of Diagnostic Stability of Some Sacroiliac Joint Tests between Symptomatic and Asymptomatic Individuals

مقدمه و اهداف تكرارپذيري آزمون­هاي دستي اهميت زيادي دارد، زيرا آزمون­ هاي دستي مفصل ساكروايلياك در ارزيابي اين ناحيه زياد استفاده مي­ شوند و اينكه آزمون پاراكلينيك موفقي وجود ندارد. هدف مطالعه حاضر اندازه­گيري پايداري تشخيص برخي از آزمون­ هاي دستي مفصل ساكروايلياك و همچنين مقايسه آن بين معاينه­ شونده علامت­دار و بدون علامت بود. انجام اين مقايسه تاكنون در مطالعات مشابه انجام نشده بود. مواد و روش ­ها مطالعه حاضر از نوع بررسي تست­ها بود و نمونه­ گيري با استفاده از نمونه­ هاي در دسترس انجام شد. 17 معاينه ­گر قرينگي وضعيت زاويه­هاي تحتاني خارجي ساكروم، خارهاي خاصره خلفي فوقاني در حالت دمر، خارهاي خاصره خلفي فوقاني در حالت ايستاده و قرينگي حركت خارهاي خاصره خلفي فوقاني حين انجام آزمون خم شدن از حالت ايستاده را روي 2 معاينه ­شونده (يك معاينه ­شونده علامت ­دار و يك معاينه­ شونده بدون علامت) ارزيابي كردند. پايداري تشخيص قرينگي لندمارك ­ها توسط آماره­ هاي كاي دو و Bayes Factor محاسبه شد. معاينه­ گرها نسبت به وجود علائم در معاينه­ شوندگان ناآگاه بودند. يافته­ ها مقدار كاي دو و Bayes Factor به ترتيب براي زاويه تحتاني خارجي ساكروم در حالت دمر 4/76 و 12/28، براي خار خاصره خلفي فوقاني در حالت دمر 9/94 و 277/52 و براي خار خاصره خلفي فوقاني در حالت ايستاده و حين آزمون خم شدن از حالت ايستاده 9/30 و 241/15 بود. نتيجه­ گيري خار خاصره خلفي فوقاني در حالت دمر بيشترين و زاويه تحتاني خارجي ساكروم كمترين پايداري تشخيص قرينگي را داشتند. پايداري تشخيص قرينگي آزمون­ ها براي معاينه ­شونده علامت ­دار بيشتر از معاينه ­شونده بدون علامت بود. بر اين اساس احتمال مثبت شدن اشتباه آزمون­ ها در معاينه­ شونده بدون علامت زياد است؛ بنابراين هنگام ارزيابي باليني، بهتر است پيش از انجام آزمون­ هاي لمس لندمارك، با استفاده از آزمون­ هاي برانگيزاننده درد وجود ديسفانكشن مفصل ساكروايلياك تاييد شود.

Background and Aim: The reliability of manual tests of the Sacroiliac Joint (SIJ) is important in that they are frequently used in the assessment of this region for which there is no successful paraclinical exam. The aim of the present study was to measure the diagnostic stability of some of the SIJ manual tests as well as to compare it between symptomatic and asymptomatic individuals. Materials and Methods: A total of 17 examiners assessed the symmetry of the position of bilateral ILAs and PSISs in prone lying, PSISs in standing as well as the motion of PSISs in standing flexion test on two individuals (one symptomatic and one asymptomatic). The diagnostic stability of the landmarks was computed using X2 and Bayes factor. Examiners were blinded about participants' symptoms. Results: The results revealed that X2 and Bayes factor were 4.76 and 12.28 for ILAs, 9.94 and 277.52 for PSISs in prone lying, and 9.30 and 241.15 for PSISs in standing and standing flexion test, respectively. Conclusion: The diagnostic stability of the PSIS in prone lying was the highest and the diagnostic stability of the ILA was the lowest. The diagnostic stability of symptomatic participant was higher than that of the asymptomatic participant. Accordingly, the probability of false postive outcome of the tests is high in asymptomatic individual. Therefore, prior to static palpation tests in the physical examination, it is better to perform pain provocation tests in order to confirm the existence of the SIJ dysfunction.