بررسي ارتباط شدت استرياي بارداري با پارگي زودرس پرده‌هاي جنيني در زنان نخست‌زا

Relationship between the severity of striae gravidarum and premature rupture of membrane in primigravid women

مقدمه: پارگي زودرس پرده‌هاي جنيني يك عارضه شايع در مامايي و از جدي‌ترين پيامدها در دوران بارداري است؛ به‌طوري‌كه مي­تواند باعث 20-18% پره­ناتال مورتاليتي و 4/21% پره­ناتال موربيديتي شود. بنابراين استفاده از روش‌هايي كه بتواند به پيش‌بيني پارگي زودرس پرده‌هاي جنيني كمك كند، امري ضروري مي‌باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط شدت استرياي بارداري با پارگي زودرس پرده‌هاي جنيني در زنان نخست‌زا انجام شد. روش‌كار: اين پژوهش همبستگي پيشگويي‌كننده بر روي 600 زن نخست باردار با سن بارداري 37-35 هفته كه در فاصله فروردين تا شهريور سال 1396 براي مراقبت‌هاي بهداشتي به مراكز بهداشتي - درماني شهرستان بجنورد مراجعه كرده بودند، انجام شد. گروه مورد مطالعه تا موقع زايمان پيگيري و سپس به دو گروه با پارگي كيسه آب و بدون پارگي كيسه آب تقسيم شدند. داده‌هاي مربوط به مطالعه با استفاده از معاينه فيزيكي، مصاحبه و پيگيري تلفني و بررسي پرونده مددجو در هنگام زايمان جمع‌آوري و شدت استريا با ابزار اتوال تعيين شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 17) و آزمون‌هاي كولموگروف- اسميرنوف، يو من ويتني، كاي دو و رگرسيون لوجستيك انجام شد. ميزان p كمتر از 05/0 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: در گروه مورد مطالعه 445 نفر (2/74%) استرياي بارداري داشتند و در 134 نفر (3/22%) آنها پارگي زودرس پرده‌هاي جنيني رخ داده بود. بر اساس نتايج آزمون رگرسيون لوجستيك، افرادي كه استرياي شديد بارداري داشتند نسبت به افرادي كه استريا نداشتند، 617/2 برابر بيشتر در معرض پارگي كيسه آب زودرس پرده‌هاي جنيني بودند (010/0=p). نتيجه‌گيري: از شدت استرياي بارداري مي‌توان به عنوان ابزاري جهت پيشگويي وقوع پارگي زودرس پرده‌هاي جنيني استفاده كرد و مي‌توان به منظور پيشگيري از وقوع پارگي زودرس كيسه آب در مراقبت‌هاي بهداشتي، به مادران داراي استرياي شديد بارداري، توصيه‌هاي لازم را جهت پيشگيري از وقوع پارگي زودرس پرده‌هاي جنيني نمود.

Introduction: Premature rupture of membrane (PROM) is a common complication in midwifery and a serious consequence during pregnancy. This event can cause 18-20% prenatal mortality and 21.4% prenatal morbidity. Therefore, it is essential to use methods that can predict PROM. Regarding this, the purpose of the present study was to investigate the relationship between striae gravidarum and PROM among the primigravid women. Methods: This predictive correlational study was conducted on 600 primigravidwomen with the gestational age of 35-37 weeks in Bojnourd, Iran. The study population was selected through convenience sampling technique. The participants were monitored and followed up until delivery, and thereafter divided into two groups of with PROM and without PROM. The data were collected using physical examination, interview, telephone follow ups, and patients’ medical records. In addition, the severity of striae gravidarum was determined by the Atwal scale. Data analysis was performed in SPSS (version 17) using descriptive statistics, Kolmogorov-Smirnov, Man-Whitney U test, Chi-square test, and logistic regression. P-value less than 0.05 was considered statistically significant. Results: According to the results, 445 (74.2%) participants had striae gravidarum, and PROM occurred in 22.3% of the cases (n=134). The results of the logistic regression test showed that the females with severe striae gravidarum were 2.617 times more prone to the incidence of PROM, compared to those without striae gravidarum (P=0.010). Conclusion: According to the findings, the severity of striae gravidarum can be used as an indicator to predict the incidence of PROM. In order to prevent from such an event, the midwives and gynecologists can provide the mothers having severe striae gravidarum with proper recommendations in this regard.