پيش بيني درگيري تحصيلي براساس سازه‌هاي خودكارآمدي و خودناتوان‌سازي تحصيلي دانشجويان علوم پزشكي

Prediction of academic engagement Based on Self-Efficacy and Academic Self-handicapping in Medical Students

مقدمه:درگيري تحصيلي به ­عنوان اساسي براي تلاش­هاي اصلاح ­گرايانه در حوزه تعليم و تربيت، عامل بسيار مهمي در رسيدن به تجربه يادگيري است كه موفقيت تحصيلي دانشجويان را به شكل غير­مستقيم تضمين مي­نمايد. بنابراين، هدف پژوهش حاضرپيش ­بيني درگيري تحصيلي براساس سازه ­هاي خودكارآمدي و خودناتوان ­سازي تحصيلي دانشجويان علوم پزشكي بود. روش­ ها:در اين مطالعه توصيفي- همبستگي جامعه آماري شامل كليه دانشجويان رشته­ هاي پزشكي، دندانپزشكي، داروسازي، پرستاري، بهداشت و پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه كه در سال تحصيلي 97-1396 مشغول به تحصيل بودند. حجم نمونه براساس جدول كرجسي و مورگان 369 نفر(212 نفر دختر و 157 نفر پسر) و به ­صورت نمونه ­گيري طبقه­ اي متناسب انتخاب شد. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه­ هاي درگيري تحصيلي شافلي و همكاران (1996)، خودكارآمدي تحصيلي مك­ايلروي و بانتينگ (2001) و خودناتوان­سازي تحصيلي شوينگر و استينسمرپلستر (2011) بود. داده ­ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون چندگانه به روش گام­ به ­گام و آزمون t گروه ­هاي مستقل با استفاده از نرم ­افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ­ها: نتايج نشان داد كه در بين دختران و پسران، خودكارآمدي با درگيري تحصيلي رابطه مثبت و معني­داري ( پسر 0/05> p، دختر 0/001>p) و خودناتوان­سازي تحصيلي با درگيري تحصيلي رابطه منفي و معني­داري وجود دارد (0/05> p). نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چندگانه به روش گام ­به ­گام نيز نشان داد كه در بين دختران، متغيرهاي خودكارآمدي و خودناتوان­ سازي تحصيلي با هم 14 درصد و در بين پسران خودكارآمدي و خودناتوان­ سازي تحصيلي با هم 12 درصد واريانس درگيري تحصيلي را پيش­بيني مي­كنند. از سويي ديگر نتايج t مستقل نشان داد كه درگيري تحصيلي و خودكارآمدي در بين دانشجويان دختر و پسر تفاوت معني ­داري وجود دارد به ­طوري كه درگيري تحصيلي (0/01> p) و خودكارآمدي (0/01> p) در بين دختران بيشتر از پسران است. اما از نظر متغير خودناتوان ­سازي تحصيلي در بين دختران و پسران، تفاوت معني­ داري مشاهده نشد. نتيجه­ گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه در ميان دختران و پسران بين خودكارآمدي با درگيري تحصيلي رابطه مثبت و خودناتوان­ سازي تحصيلي با درگيري تحصيلي رابطه منفي وجود دارد و از سويي ديگر درگيري تحصيلي و خودكارآمدي در بين دختران بيشتر از پسران بود. اما از نظر خودناتوان­ سازي تحصيلي در بين آن­ها تفاوتي مشاهده نشد. نتايح اين پژوهش مي­ تواند به برنامه­ ريزان و مجريان آموزش عالي، جهت اتخاذ سياست­ هاي مناسب آموزشي به منظور درگيري تحصيلي دانشجويان و عوامل مؤثر بر آن ياري رساند.

Introduction: Academic engagement as a basis for reformist efforts in the field of education is very important in achieving learning experience so that indirectly guarantees students' academic achievement. Therefore, the purpose of this study was to predict academic engagement based on self-efficacy and academic self-handicapping of medical students. Method: This is a descriptive- correlation research. The statistical population consisted of all students of medical, dentistry, pharmacy, nursing, health and paramedical sciences of Kermanshah University of Medical Sciences who were studying in the academic year of 2017-18. The sample size was 369 subjects (212 girls and 157 boys) based on Krejcie and Morgan tables and were selected by stratified sampling method. The tools were used included Shafley et al. (1996) academic engagement questionnaires, academic self-efficacy McIlroy and Bunting (2001), and schwinger& stiensmeier-pelster academic self- handicapping (2010).Data were analyzed using Pearson Correlation Coefficient, multiple regression analysis, and independent t-test through SPSS. Results: The results showed that there was a positive and significant relationship between self-efficacy and academic engagement among male and female (male p<0.05, female p<0.001) but there was a negative and significant relationship between academic self-handicapping with academic engagement (p<0.05). The results of multiple stepwise regression analysis showed that self-efficacy and self-handicapping variables among girls were 14% and among boys self-efficacy and academic self-handicapping together 12% of variance in academic engagement Predicted. On the other hand, the results of independent T-test showed that there was a significant difference between academic engagement and self-efficacy among male and female students, so that academic engagement (P<0.01) and self-efficacy (P<0.001) among girls were higher than Of boys, but there was no significant difference between girls and boys in terms of academic handicapping. Conclusion: The results of this study showed that there is a positive relationship between self-efficacy and academic engagement among girls and boys, and academic self-efficacy has a negative relationship with academic engagement. On the other hand, academic engagement and self-efficacy among girls are more than boys but there was no difference between them in terms of self-handicapping. The results of this research can help planners and implementers of higher education to adopt appropriate educational policies in order to engage students in academic studies and the factors affecting it.