كاربست مدل دهكده اكوتوريسمي جهت بازآفريني روستاهاي هدف گردشگري اكولوژيك(مطالعه موردي: روستاي ورديج، استان تهران)

Applying Ecotourism Rural Model for the Regeneration of Targeted Ecotourism Rural Areas (Case Study: The Village of Verdij, Tehran, Iran)

اين مقاله با روش تحليلي- توصيفي و با بررسي و تحليل متون (روش اسنادي)، به‌دنبال ارائه مدلي مفهومي براي مديريت روستاهاي هدف گردشگري با پتانسيل­هاي خاص اكولوژيك )‌ارائه مدل ارزيابي دهكده اكوتوريسمي‌( از طريق ايجاد رابطه‌اي دوسويه، ميان اصول اكوتوريسم و اجتماعات اكولوژيكي از يك­سو و روستاهاي گردشگري از سوي ديگر و كاربست آن در روستاي هدف گردشگري تهران- ورديج است. اين مدل مبتني بر چهار بعد زيست­محيطي، اجتماعي، اقتصادي و حكمرايي- فرهنگي است كه نشان مي‌دهد هرگونه اقدام كالبدي در چنين روستاهايي مي­بايست با هدف رسيدن به رشد و تعالي در هر چهار بعد مذكور باشد و پرداختن صرف به هريك از ابعاد،‌ از رسيدن به هدف اصلي ايجاد دهكده اكوتوريسمي جلوگيري مي‌كند. پس از ارائه اين مدل، اين مقاله تمام موقعيت‌هاي ويژگي‌هاي مرتبط با گردشگري اكوتوريسمي ‌‌براي بازتعريف روستاي ورديج از روستاهاي منطقه 22 تهران‌ (معروف به قلمرو عروسك‌هاي سنگي با داشتن عرصه­هاي طبيعي منحصر به‌فرد‌) كه به‌عنوان روستاي هدف گردشگري پايدار در اطراف تهران است را بيان داشته، امكانات و راهبردهاي تغيير اين سكونتگاه به روستاي هدف گردشگري اكولوژيك (دهكده اكوتوريسمي) را ارائه ­مي­نمايد. اين خروجي­ها در روستاي ورديج از طريق اجراي فرايند تحليل شبكه­اي ANP، انتخاب گزينه بهينه و نهايتاً ارائه اصول ساماندهي روستاهاي هدف گردشگري اكولوژيك مبتني بر چهار بعد تشكيل­دهنده دهكده اكوتوريسمي بكار گرفته مي­شود. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد‌ تنها آن دسته اقدامات كالبدي‌ كه مبتني بر چهار بعد مذكور باشد، مي‌تواند هدف غايي روستاهاي هدف گردشگري را تأمين نمايد‌ كه در اين ميان، ابعاد جديد پايداري‌)حكمروايي و فرهنگ) نقشي جدي در ايجاد اجتماع محلي مسئول و حافظ اين مقاصد گردشگري ايفا مي­نمايد.

Fostering rural development is one of the greatest recent challenges for development policy. Rural areas have long been threatened by environmental pollutions and degradation, absence of adequate employment opportunities and adequate wages to sustain villagers’ livelihood and social cohesion. Urgency to their present condition provided the basis for the rural tourism development programme in 2006. The programme is strategically designed to provide investment in economic and social infrastructure through means of tourism. Nonetheless, more research is warranted to further the development of rural touristic communities beyond physical context. The present study examines the role of ecotourism and community-based sustainable development by a descriptive-analytical method. The following questions are raised for research analysis: What are the principles of ecotourism and ecotouristic village development? How these principles could be contributed to ecotouristic villages? How will the village of Verdij could be regenerated through the ecotourism village principles? To answer these questions, a comprehensive model is required to ensure a sustainable ecotourism community. Ecotourism has been long used as a strategy for environmental conservation and sustaining the well-being of the local population. Its principles- to name a few- are; education, conservation, benefits for locals, low impact, non-consumptive, ethical and responsible and etc. However, the application of ecotourism must be maintained through models of sustainable settlements at the village level. Based on OECD 1994 (Organization for Economic Cooperation and Development) rural tourism and development should lean towards rural areas, built upon the rural world’s special features, rural in scale, traditional in character, growing slowly and organically, sustainable,