كليدواژه :
تكدي , متكدي , گرايش و كنش به متكدي , نگرش
چكيده فارسي :
تكديگري يكي از آشكارترين نمادهاي طرد اجتماعي در جامعة مدرن است كه همواره عوامل مختلف دولت، مردم و متكديان در توليد و بازتوليد آن نقش دارند. در اين تحقيق، بنا به نقش شهروندان در اين امر، به بررسي رويكرد شهروندان تهراني نسبت به فعل تكدي و سنخ متكديان در سه بُعد نگرش، گرايش و كنش پرداخته شد. مطالعة حاضر با روش پيمايش و ابزار پرسشنامه در بين 600 نفر از شهروندان مرد و زن 15 تا 65 ساله در شهر تهران انجام گرفته است كه با روشهاي نمونه گيري خوشهاي چندمرحلهاي، تصادفي نظام مند و ساده انتخاب شده بودند،. يافته ها نشان داد كه از حيث كمك شهروندان به متكديان، چهار سنخ از شهروندان تهراني شامل دستگيري كنندة قهار، دستگيريكنندة معمولي، دستگيريكنندة خنثي و بيتوجه، و غيردستگيري كننده قابل شناساي ياند كه اكثريت نسبي شهروندان جزو دستگيريكنندة معمولي هستند. همچنين، بين نگرش به كنش تكدي، گرايش به كمك به متكدي، اعتقاد به شيوع فقر در سطح جامعه، اعتقاد به نقش مردم در گسترش تكدي و احساس تكليف نسبت به كمك به متكدي با كمك شهروندان به متكدي رابطه وجود دارد. يافته ها دلالت بر آن دارند كه جريان كلي نگرش شهروندان تهراني نسبت به كنش تكدي منفي است و آن را فعلي غيراخلاقي، غيرحرفهاي، ريشه در دلايل فردي، فاقد آثار مثبت براي كمككنندگان به متكدي و... ميدانند، اما رويكرد بخشي از شهروندان تهراني نسبت به متكديان پارادوكسيكال است. اين گروه اخير درعين حال كه باور دارند كمك به متكديان باعث گسترش و تعميق آن در جامعه شده و در نهايت به فرد و جامعه آسيب ميزند، اما همچنان معتقدند كه متكديان افرادي نيازمند ترحم و كمكاند و كمك به آنان يك تكليف انساني و مذهبي و در نتيجه امري واجب است.
چكيده لاتين :
Symbolizing social exclusion in modern society, “begging” is often associated with various reproducing factors such as government, people and beggars. Due to citizens’ role in reproduction of begging, current research studies citizens’ approach to begging and its typology in three dimensions of attitudes, tendency and action. Present study was conducted using a survey method and a questionnaire instrument was distributed among 600 male and female citizens, aged 15 to 65 years old, in Tehran city who were selected through multi-stage cluster of systematic random and simple random sampling methods. The results showed that in terms of helping beggars, four types of citizens are recognizable, including mighty helpers, ordinary helpers, neutral and indifferent helpers, and non-helpers and relative majority of them are among ordinary helpers. Also, there is a relationship between “citizens helping beggars” and attitude towards begging action, tendency towards helping beggars, belief in prevalence of poverty in community, belief in role of people in expanding begging and the sense of duty toward helping beggars. Results also indicate that although the general flow of citizens' attitudes towards begging action is negative and identify begging as immoral, non-professional, rooted in individual reasons, lacking positive effect for helpers and so on, but approach of a group of respondents is somewhat paradoxical. This group, while believing that helping beggars results in expansion and deepening of this phenomenon in society and ultimately hurts individuals and society, they still believe that the beggars need some kind of pity and help, and helping them is a human and religious duty and therefore obligatory
