مولفه هاي تشخيص دهنده اهمال كاري تحصيلي در دانشجويان علوم پزشكي

Determining Factors of Academic Procrastination

زمينه و هدف: اهمال ­كاري پديده ­اي فراگير و بيانگر تاخير در فعاليت ­هاي تحصيلي است كه با عوامل متعددي در ارتباط است. پژوهش حاضر با هدف شناسايي و تشخيص مولفه­ هاي پيش بيني ­كننده­ اهمال­ كاري تحصيلي تدوين شده است.مواد و روش: روش پژوهش حاضر از نوع علي مقايسه­ اي است. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي است و نمونه ­گيري آن در دو مرحله بصورت در دسترس و هدفمند انجام شده است. در مرحله اول از ميان 181 آزمودني، دو نمونه با اهمال ­كاري بالا و پايين مشخص شدند و داده ­ها با روش تحليل تشخيصي بررسي گرديدند. براي جمع آوري داده ­ها از مقياس اهمال كاري تحصيلي ، مقياس اضطراب امتحان، پرسشنامه ­ي عزت نفس روزنبرگ، مقياس خودكارآمدي ، مقياس چند بعدي كمال­ گرايي و پرسشنامه پنج وجهي ذهن آگاهي توسط دانشجويان تكميل شد.يافته­ ها: نتايج نشان داد 94/3 درصد از افراد نمونه كه در طبقه­ ي اهمال ­كاري با نمره­ي پايين قرار مي­ گرفتند، و 93/5 درصد از افرادي كه در طبقه­ بندي اهمال ­كاري با نمره­ي بالا قرار مي­گرفتند، براساس نمرات ذهن ­آگاهي، خودكارآمدي و كمال گرايي درست تشخيص داده شده ­اند. اطلاعات در مورد اين سه متغير گفته شده تا 93/5 درصد مي­تواند به طبقه بندي درست افراد در دو دسته ­ي اهمال­ كاري بالا و پايين كمك مي­كند.بحث و نتيجه ­گيري: نتايج به تشخيص اهمال­ كاري تحصيلي براساس نمرات كمال­ گرايي بالا، خودكارآمدي پايين، و ذهن آگاهي پايين قبل از مواجهه با مشكلات كمك مي­كند. بر اساس نتايج، درمان­ هاي مبتني بر ذهن­­ آگاهي جهت كاهش اهمال­ كاري تحصيلي پيشنهاد مي­ شود.

Background and purpose: Procrastination is a common phenomenon, especially in education. The purpose of this study was to recognize and identify the predictive factors of academic procrastination. Material and method: The present study was performed in a causal framework. The statistical population included all students of Shahid Beheshti University of Medical Sciences and Health Services. Sampling was carried out in two stages and in two ways, namely available and targeted sampling. In the first stage, from among 181 subjects, two samples with high and low procrastination level were identified and the data were analyzed using diagnostic analysis. The data were collected using Procrastination Assessment Scale – Students (PASS), Test Anxiety Scale, Multidimensional Perfectionism Scale, Self-efficacy Scale, Rosenberg's Self-esteem Scale, and Five Facet Mindfulness Questionnaire (FFMQ). Results: The results showed that out of 35 subjects, 33 (94.3%) showed low procrastination level, and 29 (93.5%) out of 31 subjects showed low procrastination level based on the scores of mindfulness, self-efficacy and perfectionism. Information about these three variables can help to accurately categorize people (up to 93.5%) to high and low procrastination level. Conclusion: The results help to diagnose students’ academic procrastination before they encounter any problems. Based on the results, mindfulness therapies are recommended to reduce academic procrastination.