ساختمان دانشكده معماري، زمينه پرورش خلاقيت دانشجويان معماري

زمينه: امروزه طراحي مجموعه هاي دانشگاهي مناسب به منظور ارتقا كيفيت آموزشي و افزايش خلاقيت دانشجويان از اهميت زيادي برخوردار است. بسياي از روانشناسان محيط و طراحان فضاهاي آموزشي اعتقاد دارند محيط فيزيكي دانشگاه بايد چنان سازماندهي گردد كه هر فرد با توجه به توانايي ها ي خود به انجام فعاليت و يادگيري تشويق گردد.هدف: پژوهش حاضر به دنبال بررسي طراحي و برنامه ريزي محيط هاي آموزشي معماري است و براي دستيابي به اين هدف به مقايسه تطبيقي مولفه هاي موثر بر ابعاد تاثير گذار خلاقيت دانشجويان در طراحي چهار پرديس معماري: علم و صنعت، هنر اسلامي تبريز، باهنر كرمان و هنر اصفهان متمركز است. روش: پژوهش به روش نيمه تجربي انجام شد. جامعه آماري دانشجويان برتررشته معماري دوره كارشناسي ارشد در دانشگاه هاي نامبرده بودند. در انتخاب دانشگاه ها تلاش شد دو نمونه سنتي و مدرن از دو دسته بندي متفاوت تاريخي و طبيعي استفاده گردد .بررسي نمونه ها همراه با تحليل كيفي مي باشد. در نهايت طرح نهايي ارشد دانشجويان ممتاز اين دانشگاه ها انتخاب شد و تاثير گذاري محيط ها در خلاقيت طرح ها مورد بررسي قرار گرفت. نتايج هر مرحله از تحقيق در جلسات بارش افكار توسط گروه متمركز 6 نفره از نخبگان مرتبط با آموزش معماري و با استفاده از كاربرد روش دلفي توسط نگارندگان مورد مداقه قرار گرفت. يافته: با تاكيد بر فائق آمدن بر نيازهاي نگرش خلاق دبليو سانتراك: (آمادگي، رسيدگي و تحقيق، نهفتگي، ايستادگي، بصيرت)، به تعميم رفتارهاي يك جوان در حالات مختلف (كودك، بالغ، والد) پرداخته است. در مرحله بعد با كسب شناخت كافي از نحوه بروز رفتارها به بيان كالبد و عملكرد مورد نياز با آن پرداخته شده است. نهايتا تمامي فضاهاي نامبرده از جهت تاثير بر خلاقيت يك دانشجوي برتر مقطع ارشد معماري با توجه به ويژگي هاي بداعت و صراحت فضايي، دسترسي و انسداد، هندسه آفاقي و انفسي، فضاهاي تعامل جمعي، فن آوري جديد و ارتباط با طبيعت مورد بررسي كيفي قرار گرفته اند. نتيجه گيري: پرديس هاي جانمايي شده در بافت قديم شهري كه تغيير كاربري داده اند محيط مناسب تري را براي يادگيري فراهم نموده و بر خلاقيت افراد تاثير بيشتري دارند.