اثربخشي بازي درماني مبتني بر روي آورد شناختي-رفتاري در كاهش اختلالات رفتاري كودكان مبتلا به نشانگان داون

The Effectiveness of Play Therapy in Reducing Behavioral Disorders in Children with Down Syndrome

زمينه و هدف: اختلالات هيجاني- رفتاري در كودكان مبتلا به نشانگان داون منجر به بروز مشكلات اجتماعي و كاهش توانايي در كنش ­هاي اجرايي و شناختي كودك مي­ شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي بازي ­درماني در كاهش اختلالات رفتاري كودكان مبتلا به نشانگان داون انجام شد. روش: روش پژوهش نيمه ­آزمايشي از نوع پيش ­آزمون - پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمامي كودكان 6 الي 16 ساله مبتلا به نشانگان داون شهر رشت در سال 96-1395 بود كه 20 نفر از آنها به روش نمونه ­گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه گواه و آزمايش به صورت تصادفي جايدهي شدند (هر گروه 10 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه اختلالات رفتاري راتر بود. براي گروه آزمايش، آموزش بازي­درماني در 10 جلسه30 الي 45 دقيقه‌اي برگزار شد، در حالي كه گروه گواه در اين مدت هيچ گونه مداخله‌اي را دريافت نكردند. داده‌هاي به­ دست آمده با استفاده از روش تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج اين پژوهش نشان داد آموزش بازي­ درماني در كاهش اختلالات رفتاري كودكان مبتلا به نشانگان داون مؤثر بوده است (0/01 > P). نتيجه­ گيري: بر اساس يافته­ هاي پژوهش حاضر علاوه بر معناداري آماري، مي‌توان بر اهميت بازي­ درماني با شيوه مناسب براي كودكان مبتلا به نشانگان داون در كاهش اختلالات رفتاري تأكيد كرد و از آن به عنوان يك روش مؤثر، بهره گرفت.

Background and Purpose: Emotional and behavioral disorders in children with Down syndrome, lead to social problems and reduced ability in cognitive and behavioral functions. The aim of this study was to determine the effectiveness of play therapy in reducing behavioral disorders in children with Down syndrome. Method: The research method was a pre-test-post-test with control group. The statistical population of this study was all children aged 6 to 16 years old with Down syndrome in Rasht in 2016-2017. Twenty of them were selected by convenience sampling method and were randomly assigned to control and experimental groups (10 children in each group). The research tool was Rutter behavioral disorders questionnaire. Experimental group received play therapy in 10 sessions of 30 to 45 minutes, while the control group did not receive any interventions during this period. Data were analyzed using covariance analysis method. Results: The results of this study showed that play therapy was effective in reducing behavioral disorders in children with Down syndrome (P <0.01). Conclusion: Based on the findings of this study, in addition to the statistical significance, the importance of play therapy as a suitable method for children with Down syndrome in reducing behavioral disorders can be emphasized and used as an effective method.