بررسي ناسازگاري زماني در اقتصاد ايران با استفاده از رهيافت هم انباشتگي وكالمن فيلتر

بر اساس مفهوم ناسازگاري زماني، اگر در فاصله زماني و ترجيحات يا فن آوري تغيير نكرده و شوك پيش بيني نشده اي نيز روي ندهد، به نظر مي رسد سياست اتخاذ شده در زمان حال براي آينده، بايد در موعد مقرر نيز از همان درجه اعتبار برخوردار باشد؛ اما گاهي بنابر مصلحت انديشي مقامات اجرايي اين مهم به دست نمي آيد. اگر اين اقدام سياست گذاران غافل گيركننده باشد، اين امكان وجود دارد كه موقعيتي بهتر از آنچه وعده داده شده، حاصل شود. اما اگر اين سياست پيش بيني شود، بدون تغيير نرخ بيكاري، تورم بالاتري پديد مي آيد. در اين تحقيق، وجود مسأله ناسازگاري زماني در اقتصاد ايران در دو دوره بلندمدت و كوتاه مدت با استفاده از الگوي Ireland (1999) بررسي مي شود. در رابطه با دوره بلندمدت، هم انباشتگي ميان متغيرهاي فصلي بيكاري و تورم براي دوره زماني 1369:2 تا 1394:2 و 1381:1 تا 1394:2 آزمون شده و براي كوتاه مدت و در توضيح پويايي و حركت همزمان تورم و بيكاري با در نظر گرفتن شوك هاي غيرقابل مشاهده، معادلات فضا ـ حالت و رهيافت كالمن فيلتر مورد استفاده قرار مي گيرد. نتايج بدست آمده نشان دهنده وجود مسأله ناسازگاري زماني در هر دو دوره كوتاه مدت و بلندمدت در اقتصاد ايران است و در نتيجه، اقتصاد نه تنها به سطح بيكاري پايين تر نمي رسد، بلكه در همان سطح اشتغال، تورمي بالاتر را تجربه مي كند.