بررسي و تحليل فرهنگِ پوشش زنانه درداستان عاميانۀ سمك عيار

Analysis and analysis of women's cultures in the popular Samak-e-Ayat

يكي از عناصر فرهنگي هر جامعه‌، نوع پوشش مردم آن عصر است. هدف پژوهش حاضر بررسي پوشش زنانه در داستان‌ عاميانۀ «سمك عيّار» است. اين اثر، نوع پوشش منطقۀ خراسان در حدود اواخر قرن ششم و اوايل قرن هفتم هجري را در برمي‌گيرد. دورۀ سلجوقيان در ايران از اهميت بيشتري برخوردار است، زيرا ايران در اين عصر از اقتدار، قدرت و جغرافياي وسيع‌تري برخوردار بوده و پادشاهان سلجوقي دل‌بستگي بيشتري به توسعۀ فرهنگي و هنري داشتند. در اين دوره، لباس زنان چندان تفاوتي با پوشش مردان ندارد. لباس‌ها در اوايل قرن ششم هنوز هم به سبك دوران قبل است. پوشاك اصلي زنان جز روبندها و سربندها بقيه قابل تعويض بودند، اما در اصل لباس آن‌ها با ساده‌پوشي همراه بود. در سمك عيار، جزئيات، شكل و طرح جامه‌ها و جنس پارچه بيان‌نشده است. مؤلف اثر مذكور در اغلب بخش‌هاي كتاب به ذكر كلياتي در باب پوشش زنانه اشاره دارد. مقالۀ حاضر مي‌كوشد تا انواع البسۀ زنانه نظيرِ سرپوش، تن‌پوش و پاپوش را بررسي و تحليل كند.

One of the main cultural elements existing in each society is the kind of clothes they wear. The main objective of the present study is to investigate women’s wear in folklore story called “Samak Ayyar”. This study covers women’s wear in Khorasan region about late sixth and early seventh century AH. Seljuk area is the most important one because Iranians were the most powerful in this era and their geographical domain was very vast and Seljuk kings were really attached to cultural and artistic development. Through this era, women’s were wasn’t at all different from men’s. Women’s clothes in early sixth century is similar to previous era. Women’s wear except for their mask and snood, were changeable; however, their clothes was accompanied with some kind of simplicity. In Samak Ayyar, the details of form and design of garments haven’t been included. The present study attempts to investigate and analyze various women’s wear like snood, garments and shoes.