نقش تجلي در مقامات سلوك

بدون عنوان

تاريخ تصوف اسلامي شامل دو دوره كلي پيش از ابن‌عربي و پس از اوست. اين دو دوره داراي تفاوتهاي بنيادين در موضوع، زبان و هدف و غايت مي‌باشند. يكي از موارد مهم اختلاف، تفاوت در معنا و جايگاه اصطلاحات تصوف است. در اين مقاله به يكي از مصاديق اين تفاوت يعني بحث مهم «تجلي» پرداخته ميشود. در عرفان دوره اول (عرفان عملي)، تجلي در بعد معرفت‌شناسي و در ضمن سلوك تعريف مي‌شود. در عرفان دوره دوم علاوه‌بر جنبه معرفت‌شناسي، تجلي در ساحت هستي‌شناسي (قوه نظري و كيفيت رابطه خدا و انسان و جهان هستي) در قالب مفاهيم فيض اقدس و مقدس مطرح مي‌شود. در اين نوشتار، متون مهم عرفاني از آغاز تأليفات عرفاني يعني قرن چهارم تا قرن هشتم مورد بررسي دقيق قرار گرفته است. در عرفان عملي، تجليات الهي در تعيين مرتبه سالك و در بروز احوال عرفاني در سير الي‌الله و رسيدن سالك به منازل فنا و توحيد نقش برجسته‌اي دارند. در اين پژوهش، انواع تجلي و نقش آن در مراحل سير و سلوك بررسي شده است.

not ab