«بررسي و مقايسه ي مفهوم "عادت ستيزي" در انديشه ي عين القضات همداني و سهراب سپهري»

A Comparative Study of the Concept of “Fighting the Habits”in the Ideas of Ein Al-Qozat and Sohrab Sepehri

سهراب سپهري از معدود شاعران تأثيرگذار معاصر ايران است كه تمايلات عارفانه در اشعارش ديده مي شود. برخي انديشه هاي وي را متأثر از عرفان خاور دور و تعاليم ذن و بودا مي دانند و عدّه اي بر اين باورند كه آراء و نظريات وي به آراء و نظريات عارفاني چون مولوي، ابوسعيد و ... نزديك است. يكي از مفاهيم عرفاني مطرح شده در شعر سهراب سپهري، مفهوم «عادت ستيزي» است. «عادت ستيزي» به اين معناست كه عارف سعي مي كند با به كارگيري شگردهايي، غبار عادت را از چهره ي حقيقت بزدايد. وي مي خواهد ذهن مخاطب را از قيود عادت، تقليد و تعصب آزاد سازد و با شكستن بت هاي ذهني و تقدس زدايي از برخي مفاهيم موروثي، به مخاطب اجازه دهد بدون واسطه ببيند و حقايق را درك كند. اين انديشه ي عادت ستيزانه را در نوشته هاي عين القضات همداني نيز مي توان يافت. در اين جستار به شيوه توصيفي-تحليلي به مقايسه ي عقايد عين القضات و سپهري درباره ي عادت ستيزي پرداختيم و مشخص شد كه اين مفهوم در انديشه ي آن ها يكسان مطرح شده و نظرياتشان بسيار به هم نزديك است. بنابراين شايد بتوان گفت عرفان سپهري، ادامه ي عرفان اصيل ايراني است و سهراب در بيان تفكرات خود، انديشه هاي عارفان بزرگ ايراني، از جمله عين القضات را پيش چشم داشته است.

فاقد چكيده مي باشد