انسداد سازماني و عوامل كاهنده آن: مطالعه تاثير توانمندسازي روان شناختي، جو پيشگامي و آواي كاركنان در سازمان

آيا كاركنان، سازمان را مانعي در راه دستيابي به هدف هاي شخصي و حرفه اي خود مي بينند؟ هنگامي كه كاركنان معتقدند مورد حمايت هستند، عضويت آن ها در سازمان، مهم ترين جنبه از هويت اجتماعي شناخته مي شود؛ هرچند هنگامي كه احساس مي كنند سازمان به آن ها آسيب مي رساند و مانع آن ها مي شود، بين خود و سازمان فاصله زيادي حس مي كنند. هدف اين پژوهش، بررسي عوامل اثرگذار بر انسداد سازماني با تمركز بر توانمندسازي روان شناختي به عنوان متغير مستقل و نقش ميانجي است. اين پژوهش در ميان پرستاران «بيمارستان بوعلي سينا» شهر قزوين انجام شد. ابزار مورد استفاده براي جمع آوري داده ها، پرسشنامه بود. تجزيه وتحليل داده ها با استفاده از روش مدل سازي معادلات ساختاري انجام شد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه توانمندسازي روان شناختي از طريق تاثير مثبت بر جو پيشگامي در سازمان موجب كاهش ادراك از انسداد سازماني مي شود؛ همچنين تاثير مثبت توانمندسازي روان شناختي بر آواي كاركنان نيز تاييد شد.

فاقد چكيده مي باشد