نشانه‏ شناسي واژگاني نفاق در قرآن كريم ( مطالعه‏ي موردي سوره منافقون)

نشانه‏شناسي، روشي تحليلي از درون متن و با كمك عناصر موجود در آن، سعي دارد به مفهوم اصلي متن و لايه‏هاي معنايي آن دست پيدا كند. به همين علت نشانه‏شناسي ادعا مي‏كند بيشتر از روش‏هاي ديگر به معني اصلي متن نزديك‏ است، و نقاط كليدي آن را كشف مي‏كند. فهم قرآن كريم به علت برخورداري از لايه‏هاي معنايي بي‏شمار،  نيازمند تحليل و تفسير است. روش انجام كار در پژوهش حاضر به اين صورت بوده است كه ابتدا واژگان محوري مرتبط با مهم‏ترين ويژگي‏هاي منافقان مشخص شده سپس از نظر لغوي بررسي شده است. در ادامه اين واژگان در ارتباط با واژگان هم نشين خود براي تعيين ويژگي‏هاي باطني منافقان توجه شده است. روابط معنايي واژگان اصلي و فرعي و واژگان انتهايي و تحكمي آيات به خوبي نشانه‏هاي برجسته و منحصر به فرد نفاق را به نمايش مي‏گذارد. در تحليل نهايي نشانه‏هاي نفاق، با وجود بسامد فراوان واژگان دال بر نشانه‏هاي بروني، دلالت‏هاي چندگانه اين واژگان بر نشانه‏هاي دروني موجب تقويت ترسيم لايه‏هاي پنهان رفتار منافقان شده است. اين امر محوريت نشانه‏هاي دروني را نبود صداقت و عمده جلوه‏ها و نشانه‏هاي بيروني آن‏ها را همراهي متظاهرانه و فرصت‏طلبانه مي‏داند.