گفتمان كاوي شعر بشري بستاني بر اساس رويكرد نورمن فركلاف (مطالعه موردي: دوقصيده الحركات و مكابدات ليلي في العراق)

تحليل گران انتقادي، گفتمان را كنشي اجتماعي مي دانند كه رابطه ديالكتيكي با ساختارهاي كلان جامعه دارد و به خلق و بازتوليد مناسبات قدرت كمك مي كند، از اين رو براي تحليل بهتر متن بايد بافت اجتماعي آن نيز مورد بررسي و كنكاش قرار گيرد و رابطه قدرت و ايدئولوژي در متن تشريح شود. ازمهمترين رويكردهاي ارائه شده در تحليل گفتمان رويكرد نورمن فركلاف است كه به تحليل متن در سه سطح توصيف ـ تفسير ـ و تبيين مي پردازد. در اين جستار به بررسي و تحليل گفتمان شعري بشري بستاني در دو قصيده الحركات و مكابدات ليلي از ديوان البحر يصطاد الضفاف (1988م) بر اساس اين رويكرد و به روش توصيفي ـ تحليلي پرداخته شده است. پژوهش انجام شده نشان مي دهد كه شاعر در اين دو قصيده با استفاده از واژگان استعاري و با بكارگيري تكنيك نقاب و ناسازواري ادبي و به كارگيري بينامتنيت كه يك نوع عينيت به متن مي بخشد، وبا برخي تصاوير هنري به نقد سلطه حاكم بر عراق پرداخته و اين سلطه را به چالش كشيده است و با به تصوير كشيدن اوضاع نابسامان عراق كه آن را نتيجه سياست هاي ناكارآمد سلطه صدام مي داند، سعي در مشروعيت زدايي از آن دارد و مردم را به مقابله با آن دعوت مي كند. بشري بستاني در اين گفتمان جنگ بين ايران و عراق را محكوم مي كند و هم پيماني صدام با آمريكا را نتيجه ضعف سياست هاي وي مي داند كه نتيجه جز خسران و شكست براي وي نخواهد داشت.