تأثير شش هفته تمرين كششي مجموعه عضلاني سه سر ساقي بر دامنه حركتي دورسي فلكشن، حس عمقي مچ پا، والگوس زانو و عملكرد در ورزشكاران داراي محدوديت حركتي دورسي فلكشن

زمينه و هدف: محدوديت دامنه حركتي دورسي فلكشن مچ پا باعث تغيير بيومكانيك اندام تحتاني، ثبات ناحيه مچ پا و ثبات پاسچرال مي­شود. لذا هدف از اين تحقيق بررسي شش هفته تمرين كششي مجموعه عضلاني سه سر ساقي بر دامنه حركتي دورسي فلكشن، حس عمقي مچ پا، والگوس زانو و عملكرد در افراد داراي محدوديت حركتي دورسي فلكشن بود. روش بررسي: در تحقيق نيمه تجربي حاضر، 24 مرد ورزشكار مبتلا به محدوديت دورسي فلكشن مچ پا شركت داشتند كه به دو گروه كنترل و مداخله تقسيم شدند؛ (12 نفر گروه كنترل (سن 14/2±50/23 سال، قد 17/7±50/172سانتي­متر و وزن 84/5±00/70كيلوگرم) و 12 نفر گروه تجربي (سن 72/1±00/23 سال، قد 25/5±80/178سانتي­متر و وزن16/9±75/67 كيلوگرم)). قبل و پس از شش هفته تمرين كششي عضلات سه‌سر ساقي، ميزان دامنه دورسي فلكشن و حس عمقي به وسيله گونيامتر يونيورسال، ميزان والگوس زانو به‌وسيله دوربين و عملكرد حركتي به‌وسيله آزمون عملكردي لي سه‌گام تك‌پا، عملكردي پرش‌لي ضربدري تك‌پا هشت لاتين اندازه­گيري شد. از آزمون كوواريانس در SPSS نسخه 21 براي تجزيه و تحليل داده‌ها براي تحليل داده­ها استفاده شد. سطح معناداري 05/0 در نظر گرفته شد. يافته­ها: پس از اجراي تمرينات كششي تغييرات معناداري در دامنه حركتي دورسي فلكشن مچ پا (001/0=P) و عملكرد حركتي (001/0=P) مشاهده شد اما تفاوت در والگوس زانو (450/0=P) و حس عمقي مچ پا (470/0=P) معنادار نبود. نتيجه‌گيري: استفاده از برنامه تمرينات كششي مجموعه سه سر ساقي در برنامه­هاي توانبخشي ورزشكاران داراي محدوديت حركتي مچ پا جهت كاهش محدوديت­هاي ناشي از اين عارضه مانند دامنه حركتي مچ پا و عملكرد حركتي، توصيه مي­شود.