رابطه ساختاري نگرش و دانش محيط‌زيستي با تمايلات رفتاري در حفاظت از محيط‌زيست: نقش ميانجي رضايت گردشگر و فايده درك شده

هدف اين پژوهش، شناسايي رابطه ساختاري نگرش محيط زيستي و دانش محيط زيستي با تمايلات رفتاري گردشگر در حفاظت از محيط‌زيست با نقش ميانجي رضايت گردشگر و فايده درك شده در پارك ملي خار توران بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف، كاربردي و با توجه به نحوه گردآوري داده ها از نوع تحقيقات توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري كليه گردشگران پارك ملي خار توران بود. شركت‌كنندگان 200 نفر از گردشگران بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. همه آنها مقياس‌هاي نگرش و دانش محيط زيستي، تمايلات رفتاري گردشگر در حفاظت از محيط‌زيست، رضايت گردشگر و فايده درك شده را تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از مدل تحليل مسير، تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه دانش محيط زيستي اثر معنا داري بر تمايلات رفتاري گردشگر در حفاظت از محيط‌زيست دارد. دانش محيط زيستي با ميانجي گري فايده درك شده اثر غيرمستقيمي بر تمايلات رفتاري گردشگر در حفاظت از محيط‌زيست نداشت. دانش محيط زيستي با ميانجي گري فايده درك شده و رضايت بر تمايلات رفتاري گردشگر در حفاظت از محيط‌زيست اثر غير مستقيم داشت. نگرش محيط زيستي اثر معناداري بر تمايلات رفتاري گردشگر در حفاظت از محيط‌زيست داشت. نگرش محيط زيستي با ميانجي گري رضايت گردشگر اثر غيرمستقيمي بر تمايلات رفتاري در حفاظت از محيط‌زيست داشت. درنتيجه دانش محيط زيستي و نگرش محيط زيستي مي توانستند به‌صورت مستقيم و غيرمستقيم تمايلات رفتاري گردشگر در حفاظت از محيط‌زيست را تحت تأثير قرار دهند.