ظهور جنگ‌هاي‌ هيبريدي و تأثير آن بر راهبرد دفاعي امريكا عليه ايران

با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و شروع فرايند جهاني شدن، ما شاهد تغيير و تحول در حوزه جنگ بوديم. براي سال‌ها مفهوم جنگ برگرفته از انديشه كلاوزويتس داراي مشخصاتي بود كه آن را از حالت صلح يا غيرجنگي جدا مي‌كرد. با اين وجود تغييرات به وجود آمده در عرصه بين الملل، شروع روند تغيير در حوزه جنگ را از اواخر قرن 20 و به طور مشخص اوايل قرن 21 رقم زد. سبكي از جنگ كه داراي پيچيدگي و ابهام‌هاي خاص خود است. از اين رو بسياري از كارشناسان با اين سوال روبه شده‌اند كه جنگ‌هاي جديد چه ويژگي‌هايي دارند؟ در تلاش براي پاسخ به اين سوال استراتژيست‌ها‌ مفهوم جنگ هيبريدي را خلق نمودند. مفهومي كه به رقم تلاش‌ها همچنان مبهم و گنگ است و تحليل‌گران براي تحليل جنگ‌هاي جديد در اين قالب با مشكل مواجه‌اند. اين مقاله با بررسي مهمترين ويژگي‌هاي جنگ‌هاي جديد از جمله كم‌رنگ شدن خط تمايز بين جنگ و صلح، تركيب بازيگران دولتي و غيردولتي در يك ميدان رزم، تركيب انگيزه‌هاي جنگ و در نهايت تركيب سبك جنگ متعارف و نامتقارن سعي كرده است گره از اين ابهام گشوده و يك چارچوب منظم تحليلي از مفهوم جنگ هيبريدي ارائه نمايد.