مقايسه اثر بخشي آموزش مهارت حل مسأله و آموزش هوش هيجاني بر كاهش پرخاشگري دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه تبريز

اين پژوهش به منظور مطالعه اثر بخشي آموزش مهارت حل مسأله و هوش هيجاني بركاهش پرخاشگري دانش‌آموزان انجام شده است. تحقيق حاضر از نوع نيمه آزمايشي (نيمه تجربي) بوده و جامعه آماري آن كليه دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه ناحيه 3 تبريز كه در سال 95 1394 مشغول به تحصيل بودند مي‌باشد.  به منظور انتخاب نمونه ابتدا با استفاده از روش نمونه گيري خوشه‌اي از بين  مدارس ناحيه 3 ، يك مدرسه انتخاب و پرسشنامه پرخاشگري در بين دانش‌آموزان آن مدرسه (385نفر) اجرا شد. سپس از بين دانش‌آموزاني كه نمره بالايي گرفته بودند 90 نفر انتخاب و به روش تصادفي در 3 گروه قرار گرفتند. از بين دانش‌آموزان  60 نفر به عنوان گروه آزمايش (30 نفر گروه آزمايش اول و 30 نفر گروه آزمايش دوم) و 30 نفر هم به عنوان گروه كنترل در نظر گرفته شد. براي گروه آزمايشي اول  8 جلسه گروهي آموزش حل مسأله و براي گروه آزمايشي دوم 8 جلسه گروهي آموزش هوش هيجاني تشكيل گرديد. در اين تحقيق  پرسشنامه پرخاشگري باس و پري به عنوان ابزار اندازه‌گيري به كار گرفته شد. براي تجزيه و تحليل آماري داده­ها از تحليل كوواريانس استفاده به عمل آمد. نتايج  نشان داد آموزش مهارت حل مسأله و هوش هيجاني بركاهش پرخاشگري دانش‌آموزان مؤثر است. همچنين نتايج نشان داد بين ميزان اثر بخشي اين دو روش آموزش تفاوت معناداري وجود ندارد