اثربخشي درمان كوتاه مدت راه حل محور بر كاهش اضطراب اجتماعي كودكان و نوجوانان داراي لكنت زبان

هدف: پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان كوتاه مدت راه حل محور بر كاهش اضطراب اجتماعي كودكان و نوجوانان داراي لكنت زبان بود.; روش: روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي و طرح آن پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري تمامي كودكان و نوجوانان 8 تا 18 ساله داراي لكنت زبان مراجعه كننده به مراكز گفتار درماني شهر شيراز در سال تحصيلي 9596 بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 32 نفر از كودكان و نوجواناني داراي لكنت زبان كه از نظر اضطراب اجتماعي در مرز باليني قرار داشتند، يعني نمره آنها از اين تست بالاتر از 55 بود، به شيوه نمونه­گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. براي جمع آوري اطلاعات از مقياس اضطراب اجتماعي لايبوويتز براي كودكان و نوجوانان (2003) در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. محتواي جلسات طبق نظريه راه حل محور دي شازر تهيه شد. داده­ها با روش­هاي آماري توصيفي و تحليل واريانس تجزيه و تحليل شد.; يافته­ ها: نتايج تحليل واريانس حاكي از آن بود كه ميانگين نمرات اضطراب اجتماعي گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل كاهش معناداري پيدا كرده است. بنابراين، درمان كوتاه مدت راه حل محور در كاهش اضطراب اجتماعي كودكان و نوجوانان داراي لكنت زبان موثر بوده است.