سازه‌گرايي چهارچوبي مفهومي براي تحليل مواضع راهبردي عربستان سعودي در خاورميانه(با تأكيد بر سوريه و بحرين)

بيداري اسلامي به‌طور مستقيم يا غيرمستقيم بر روي كشورهاي منطقه خاورميانه و به‌طور اخص كشورهاي عربي شمال افريقا و غرب آسيا تأثيرگذار بوده است. عربستان سعودي بزرگ‌ترين و مهم‌ترين كشور عربي غرب آسيا با اين موضوع درگير بوده است. عربستان سعودي اين تحولات را در تضاد با ثبات استراتژيك منطقه‌اي خود تفسير كرده و ضمن برداشت تهديد از اين تحولات مصمم به حفظ وضع موجود در برخي نقاط و تغيير ساختار قدرت در نقاط ديگر بوده است. در اين پژوهش سعي شده با بهره‌گيري از نظريه سازه گرايي مواضع عربستان را در خصوص بهار عربي مورد تجزيه‌وتحليل قرار دهد. در اين راستا مي‌توان به اتخاذ رويكردهاي هويتي با نگاه‌هاي سلبي و ايجابي اشاره كرد كه به رويكردهاي تعارض هويتي منجر شده است، اين رويكرد هويتي در شكل ايجابي در بحرين سعي در حفظ وضع موجود و ثبات حكومت آل خليفه را به‌عنوان متحد راهبردي قرار داده است، و در شكل سلبي در سوريه به دنبال تغيير وضع موجود و ساختار قدرت است و نهايتاً تغيير موازنه قدرت با رقيب منطقه‌اي خود يعني ايران است. اين پژوهش با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و اسناد موجود، در قالب يك روش توصيفي-تحليلي درصدد بررسي نقش مؤلفه‌هاي هويتي نظير عربيت، وهابيت و اسلاميت روي سياست خارجي عربستان سعودي در منطقه خاورميانه بعد از بيداري اسلامي است.